Kwiaty roczne uprawiane z rozsady.

Niektórych kwiatów rocznych nie możemy wysiewać wprost do gruntu, gdyż mają długi okres wegetacji, a są wrażliwe na chłody. Wysiane po przymrozkach wiosennych, np. w połowie maja, nie zdążyłyby zakwitnąć w lecie, zaś wysiane wcześniej mogłyby zmarznąć. Rośliny takie wysiewa się w szklarniach lub inspektach i wyprodukowaną tam rozsadę w odpowiedniej porze wysadza się do gruntu na rabaty.

Ageratum, żeniszek.
Ta niska roślina, obsypana zwykle błękitnymi, puszystymi kwiatami. Najbardziej nadaje się na obwódki i kobiercowe rabaty.
Najlepsze są odmiany karłowe, wysokości 15 - 20 cm, bardzo obficie kwitnące od czerwca do późnej jesieni.
Ageratum dobrze rośnie na lekkiej,żyznej glebie, w miejscach słonecznych. Sadzimy je co 10 - 15 cm.

Aksamitka.
Jest jedną z najmniej wymagających roślin, dlatego doskonale nadaje się do ogródków o ubogiej, piaszczystej glebie.
Z wysokich aksamitek na uwagę zasługuje aksamitka wzniesiona (zdjęcie obok), dorastająca do wysokości 45 - 70 cm, o wzniesionych, rozgałęzionych pędach. Kwiaty w kolorze żółtym lub pomarańczowym osiągają średnicę 7 - 10 cm. Kwitnie od początku lata do pierwszych przymrozków.

Niższą, bo wyrastającą do wysokości do wysokości 20 - 30 cm jest aksamitka rozpierzchła (na zdjęciu),, o kwiatach pojedynczych, żółtobrązowych. Nadaje się na rabaty, zaś jej karłowe odmiany, ciemnobrązowe i pomarańczowe z czerwoną plamką stosowane są na obwódki.

Delikatniejszy pokrój od innych gatunków aksamitek ma aksamitka wąskolistna (na zdjęciu). Jest to mocno rozkrzewiona roślina o drobnych liściach i drobnych kwiatach (do 1,5 cm średnicy). Kwiaty są w kolorze żółtym z pomarańczowym środkiem.  Nadaje się na obwódki.
Aksamitki sadzimy co 15 - 45 cm, w zależności od odmiany.
Wszystkie gatunki aksamitek wydzielają nieprzyjemny zapach, lecz warto je uprawiać ze względu na ich trwałość i żywe barwy.

                                                     Astry.
Astry to najpopularniejsze kwiaty późnego lata i jesieni. Są doskonałe do dekoracji mieszkań, toteż sadzimy je przede wszystkim na zagonach, aby mieć kwiaty do cięcia. Niektóra odmiany nadają się również na rabaty. Istnieją liczne grupy i odmiany astrów, różniące się znacznie kształtem kwiatów i wysokością łodyg.

Na kwiat cięty najbardziej nadają się astry igiełkowe (zdjęcie obok), wysokości około 50 cm, o długich bardzo wąskich płatkach, w pięknych pastelowych kolorach.

Bardzo ładne są też astry piwoniowe ( na zdjęciu), o dość szerokich płatkach, wygiętych ku górze, dzięki czemu kwiaty są niemal półkoliste. Tak samo jak poprzednie astry te też występują w pięknych pastelowych barwach.

Przepiękne są też astry chryzantemowe (na zdjęciu obok).
Mają długie, wstęgowate,  skręcone płatki. Przeważnie występują w kolorze białym, jasnoróżowym, jasnoniebieskim i czerwonym.

Na rabaty świetnie nadają się astry karłowe (na zdjęciu), o wysokości dochodzącej od 15 do 25 cm. Mają mniejsze lecz liczniejsze kwiaty.
Wszystkie astry dobrze rosną na żyzne glebie, lubią być obficie podlewane - zwłaszcza w czasie suszy. w zależności od odmiany sadzimy je w odległości od 15 do 35 cm.

Begonia stale kwitnąca.
Jest to niska roślina o ładnych, błyszczących, okrągłych liściach i niewielkich, lecz bardzo licznych kwiatach. Najładniejsze są odmiany o różowych, łososiowych i karminowych kwiatach oraz odmiany o czerwonych liściach. Nadają się na kobierce rabatowe, obwódki oraz do skrzynek na tarasie i balkonie. Są raczej niewybredne i wystarczy im średnio żyzna gleba. Sadzimy je co 10 - 15 cm.

Cynia wytworna.
Cynie wyrastają od 30 do 100 cm, w zależności od odmiany i mogą mieć kwiaty pojedyncze lub pełne. Ich barwy (pomarańczowa, złota, biała, karminowa, miedziana) w żaden sposób nie gryzą się ze sobą - przeciwnie, bukiety lub rabaty z cynii w różnych barwach ładniej nawet wyglądają niż z jednobarwnych. Warto je posadzić, nawet wtedy, gdy mamy zamiar uprawiać tylko rośliny trwałe, gdyż z bylinami zupełnie dobrze harmonizują i mogą z nimi sąsiadować w grupach oraz na rabatach.
Cynie lubią żyzną glebę i słońce. Odmiany wysokie sadzimy co 30 cm, a niskie co 15 - 20 cm. Kwitną od końca czerwca do jesieni. Cynie można też wysiać wprost do gruntu, ale wówczas zakwitnie później, dopiero w końcu lipca.

Floks roczny.
Kwiaty te podobne są do floksów trwałych, lecz znacznie delikatniejsze i niższe. Można je sadzić na rabatach i w grupach. Wyrastają od 40 do 50 cm. Piękne, czyste barwy kwiatów - biała, żółta, różowa, fiołkowa, karmazynowa - pozwalają na tworzenie efektownych zestawień kolorystycznych. Szczególnie ładne odcienie występują w karłowych odmianach floksów, są też odmiany dwubarwne z "oczkami" i "gwiazdkami" innego koloru. Kwitną od czerwca do jesieni. Lubią żyzna glebę i słońce. Sadzimy je co 20 - 30 cm.

Gailardia.
Gailardie stosujemy podobnie jak floksy - w grupach i na rabatach mieszanych, nawet w połączeniu z bylinami. Kwiaty są bardzo efektowne, przeważnie dwubarwne, żółtopomarańczowe lub pomarańczowobrązowe, z dużym wypukłym,czarnobrązowym środkiem. Osadzone są pojedynczo na długich szypułkach. Kwitną od lipca do późnej jesieni. Bardzo efektowne są odmiany o kwiatach pełnych, niestety bardzo rzadko spotykane. Gailardie wymagają żyznej gleby i słońca. Sadzimy je co 30 - 40 cm.

Lobelia, stroiczka.
Jest to niska, zwarta roślina, wysokości 10 - 12 cm. Kwiaty ma drobne, obfite, w różnych odcieniach barwy szafirowej. Używana jest na kobierce  rabatowe i obwódki. Ładnie wygląda w zestawieniu z białą smagliczką lub niskimi aksamitkami. Sadzenie smagliczki jest bardzo żmudne ze względu na małe rozmiary roślin, dlatego pikuje się je i sadzi na rabatach kępkami. Lobelii wystarczy średnio żyzna, dość wilgotna gleba i słońce. Rozsadę sadzimy co 15 cm.

Petunia ogrodowa, zawieratka.
Petunię, jako roślinę płożącą, uprawiamy przede wszystkim w skrzynkach na tarasie, balkonie i parapetach, chociaż można sadzić ją również na rabatach. Popularność swą petunia zawdzięcza nie tylko dekoracyjności kwiatów, ale też niewielkim wymaganiom glebowym i długotrwałości kwitnienia. Ładne są odmiany o mniej lub bardziej pofałdowanych lub postrzępionych płatkach w kolorze białym (te najbardziej pachną), różowym, czerwonym i fioletowym. Petunie sadzimy co 10 - 15 cm. Bardzo lubi słońce i wilgotne podłoże, dlatego w upalne dni musimy ją podlewać nawet dwa razy dziennie.

Szałwia błyszcząca.
Szałwia jest przede wszystkim rośliną rabatową, choć równie dobrze czuje się w skrzynkach na tarasie. Jej ognistoczerwone kwiaty, zebrane w długie kłosy, tworzą przepiękne jaskrawe plamy. Jest łatwa w uprawie, lubi żyzne gleby i wymaga częstego podlewania, Kocha słonce. Sadzimy ją co 20 - 30 cm.

Tytoń ozdobny.
Koniecznie posadźmy tę roślinę, ponieważ jej kwiaty wieczorem napełniają ogród wspaniałym, mocnym zapachem, ładniejszym nawet od zapachu maciejki i rezedy. Ponieważ tytoń wyrasta do 1 - 1,5 m, sadzimy go w osobnych grupach, najlepiej wśród trawy, na uboczu - gdyż kwiaty w dzień są zamknięte,- w pobliżu okien lub przy kąciku wypoczynkowym, Tytoń wymaga żyznej, wilgotnej gleby. Sadzimy go co 30 - 40

Wyżlin, lwia paszcza.
Wyżlin jest dekoracyjny zarówno w ogrodzie, jak i w mieszkaniu. Kwitnie długo i obficie, zachwycając bogactwem barw. Zwykle uprawiany jest na kwiat cięty, ale można łączyć go np. z cynią i floksami, na rabatach zaprojektowanych na wzór rabat bylinowych. Najładniejsze są odmiany jednobarwne - czerwone, różowe, żółte, białe i o barwie ciemnoczerwonego aksamitu. Spotyka się też odmiany cieniowane i nakrapiane. Wyżliny kwitną od lipca aż do nastania mrozów.  Najlepiej udają się na glebach żyznych i umiarkowanie wilgotnych. Rośliny sadzimy w odległości 20 - 30 cm.