Krzewy ozdobne są dla naszych ogrodów nieocenionymi roślinami:
-uprawa ich jest bardzo łatwa i nie zabiera dużo czasu; są naprawdę piękne dzięki obfitemu kwitnieniu, różnorodności ulistnienia i barwnym, ozdobnym owocom,
-rosną szybko, lecz osiągają stosunkowo niewielkie rozmiary, a więc doskonale nadają się do małych ogrodów,
-ich gałązki pokryte kwiatami lub owocami bez szkody można ścinać (ładnie wyglądają w wazonach i zdobią mieszkanie od wiosny do jesieni.
Krzewy mają wielostronne zastosowanie: mogą stanowić osłony od wiatru i kurzu, można też sadzić je w odpowiednio zestawionych grupach lub pojedynczo.
Gatunków krzewów jest bardzo dużo, toteż rozważnie musimy ustalić ich dobór, aby nie przeładować ogrodu nadmierną ilością barw i kształtów oraz uniknąć zagęszczenia. W celu stworzenia dobrej osłony od wiatru czy kurzu wybierajmy krzewy dość wysokie i gęsto ulistnione, jak np. jaśminowiec, kalina,suchodrzew,tawuła,porzeczka alpejska itp. Rozmieszczać należy je tak, aby najwyższe z nich znalazły się najbliżej ogrodzenia, niższe zaś od strony ogrodu. Krzewy ładnych kwiatach lub owocach również powinny rosnąć od strony ogrodu, tak aby krzewy wyższe stanowiły dla nich tło.
Przy tworzeniu grup, czy to osłonowych, czy też dekoracyjnych, zbytniej różnorodności kolorów, która z pewnością powstanie, jeżeli każdy krzew będzie inny. Krzewy jednego gatunku czy odmiany powinniśmy sadzić po kilka (3-5 sztuk) obok siebie. Barwy kwiatów lub ilość poszczególnych grup powinny harmonizować ze sobą.
Niektóre krzewy i małe drzewka o dużych wartościach dekoracyjnych, jak np. tawuła wczesna, złotokap, migdałowiec, tamaryszek, można sadzić pojedynczo na trawniku lub przed grupami innych krzewów. Aby stworzyć z krzewów harmonijne grupy, wybierając je zwracajmy uwagę na wielkość i pokrój krzewu, porę kwitnienia i barwę kwiatów, barwy liści latem i jesienią oraz barwy owoców.
W naszym ogrodzie nie powinno zabraknąć też krzewów iglastych, urozmaicających go latem i ożywiających ciemną zielenią w zimie.Krzewy iglaste rosną powoli, dzięki czemu zajmują przez wiele lat mało miejsca w ogrodzie .Jeśli mamy psa, zrezygnujmy z krzewów iglastych, ponieważ nawet jeden mały piesek w ciągu roku potrafi się przyczynić do zniszczenia wielu z nich.
Krzewy liściaste duże.
Budleja Davida - omżyn.
Krzew o szybkim wzroście,obfitych i pachnących kwiatach barwy fioletowo-purpurowej, różowej, lila lub białej.Kwiatostany przypominają wiechy lilaka (bzu), lecz są węższa. Zaletą tego pięknego krzewu jest późna pora kwitnienia;kwitnie od lipca do października - w okresie gdy większość krzewów już przekwitła. Dobrze rośnie na glebach żyznych i przepuszczalnych, lubi miejsca słoneczne. Należy na zimę okryć dolną część pędów liśćmi, gdyż w czasie silnych mrozów części nadziemne rośliny przemarzają, ale na wiosnę odrastają nowe pędy, które w lipcu zakwitną.
Kalina koralowa odmiana pełna (buldeneż).
Ten znany i efektowny krzew nazywany jest też "śnieżną kulą" ze względu na duże, śnieżnobiałe kwiaty. Liście kaliny jesienią przebarwiają się i okrywają krzew purpurom. Kalina wymaga wilgotnej i dość żyznej gleby. Dobrze znosi mrozy.
Magnolia.
Magnolia jest jednym z najpiękniej kwitnących krzewów, niestety mało rozpowszechnionym, gdyż niezbyt dobrze znosi nasze zimy. Warto jednak poświęcić jej trochę trudu, gdyż wiosną będzie najpiękniejszą ozdobą naszego ogrodu. Ponieważ krzew ten wyrasta wysoko (nawet do 8 m ) i zazwyczaj ma postać małego drzewka, najlepiej wygląda posadzony samotnie w słonecznym miejscu na trawniku, aby jego piękne kwiaty były widoczne z każdej strony. Można też posadzić magnolię przy domu od poludniowej strony, lubi bowiem zaciszne i ciepłe miejsca.
Najwytrzymalsza na mróz jest magnolia japońska i nie trzeba okrywać jej na zimę. Koronę ma szeroką, nisko osadzoną lub nawet rośnie krzweiasto. Niestety zaczyna kwitnąć dopiero po 8-10 latach po posadzeniu, ale później zakwita każdego roku.Kwiaty pojawiają się w końcu lipca,zanim rozwiną się liście, są one białe, zaróżowione lekko u nasady, o szeroko rozchylających się płatkach.
Najbardziej popularnym u nas gatunkiem magnolii jest magnolia pośrednia, zwana też magnolią Soulange'a. Kwiaty ma bardzo duże, kielichowate, z zewnątrz zaróżowione. Kwitnie od połowy kwietnia do połowy maja a czasami nawet dłużej. Zaczyna kwitnąć znacznie wcześniej od magnolii japońskiej, bo już w drugim roku po posadzeniu. Trzeba ją okrywać na zimę, gdyż jest wrażliwa i czasem przemarza.
Ognik szkarłatny.
Jest to krzew zdobiący ogród przez cały rok - jest zielony nie tylko latem, ale i zimą -, w końcu maja pokrywa się białymi kwiatami, ale najpiękniejszy jest jesienią, gdy jest obsypany koralowoczerwonymi owocami, które wspaniale kontrastują z ciemnozielonymi, lśniącymi liśćmi. Rośnie powoli i wyrasta do dwóch metrów. Dobrze wygląda posadzony na brzegach grup różnych krzewów oraz wzdłuż ogrodzenia, może też być sadzony jako nieformowany żywopłot. Ognik jest na ogół wytrzymały na mrozy, ale w ostye i długotrwałe zimy należy go okryć, gdyż częściowo przemarza.
Rokitnik pospolity.
Doskonały krzew do ogrodów o niezbyt dobrej glebie, rośnie nawet na piaskach, jest wytrzymały na suszę i mróz i nie przeszkadzają mu zanieczyszczenia powietrza, które uniemożliwiają uprawę w miastach wielu innych roślin. Rokitnik ma delikatne gałęzie pokryte wąskimi, szarozielonymi liśćmi, a od września jest wprost oblepiony pomarańczowymi owocami, które utrzymują się na gałązkach prawie przez całą zimę. Owoce te zawierają dużo witaminy C i można z nich robić przetwory. Rokitnik nadaje się raczej do dużego ogrodu gdyż potrzebuje dużo miejsca - rozrastając się silnie zagłusza sąsiadujące z nim rośliny.
Tamaryszek
Krzew ten bardzo różni się od innych dzięki delikatnym, luźno rozmieszczonym gałązką, pokrytym małymi igiełkowatymi liśćmi. Liście to znajdują się tylko na pędach jednorocznych, co jeszcze bardziej podkreśla lekką, ażurową strukturę krzewu. Kwiaty ma drobne, różowe lub karminowe, zebrane w wiechy. Krzew ten najładniej wygląda w grupach na trawniku, ale rosnący pojedynczo również jest bardzo efektowny. W małym ogródku lepiej posadzić jeden egzemplarz, ponieważ krzew jest rozłożysty i zajmuje dużo miejsca. Najczęściej uprawiane są: tamaryszek drobnokwiatowy, kwitnący jasno-różowo na początku maja i tamaryszek odeski, również jasno-różowy, kwitnący w lipcu i sierpniu. Krzewy te rosna dobrze nawet na glebach suchych i piaszczystych, są odporne na suszę i zasolenie gleby, jednak należy je sadzić w miejscach dobrze nasłonecznionych. W czasie ostrych zim gałęzie przemarzają, ale szybko odbijają nowe pędy.
Złotokap pospolity.
Ten piękny, wysoki krzew ma żółte kwiaty przypominające kwiaty robinii białej, lecz zebrane w znacznie dłuższe grona. Zwisają one ze wszystkich gałęzi tak obficie, że krzew nazywany jest popularnie "złotym deszczem". U złotokapu zwyczajnego grona mają długość około 20 cm, u jego mieszańca -"złotokapu Waterera" dochodzą do 40 cm, mają kwiaty gęściej osadzone, lekko pachnące i jeszcze obficiej pokrywają krzew. Dobrze rośnie na glebach żyznych w miejscach nasłonecznionych lub w półcieniu. Jest nie tylko efektowny ale i wytrzymały na niskie temperatury. Kwitnie od maja do lipca, wspaniale wygląda posadzony samotnie na trawniku. UWAGA roślina trująca!
Krzewy liściaste średnie.
Forsycja.
Swoją popularność zawdzięcza bardzo wczesnemu kwitnieniu - w czerwcu lub na początku maja cała obsypana jest delikatnymi, żółtymi kwiatami. Doskonale znosi cięcie, można więc ścinać kwitnące gałązki do wazonów, można też ścinać gałązki zimą - pozostawione w wazonie w ciepłym pomieszczeniu po 3-4 tygodniach zakwitną. Forsycja dobrze rośnie nawet na słabych glebach, lubi słońce. W czasie ostrych zim mogą przemarzać pąki kwiatowe lub nawet całe pędy - nie trzeba się jednak tym martwić, gdyż jeszcze w ciągu lata wyrosną nowe gałązki, a krzew zakwitnie w następnym roku.
Hortensja.
Hortensje to nie tylko znane kwiaty szklarniowe - to także gatunki rosnące"pod gołym niebem" i doskonale nadające się do dekoracji ogrodów. Należy do nich hortensja bukietowa odmiana wielkokwiatowa, o białych kwiatach różowiejących w miarę przekwitania,zebranych w okazałe kwiatostany. Kwitnie w sierpniu-wrześniu, a więc zdobi ogród wtedy, gdy większość krzewów już przekwitła. Podobna do niej, lecz nieco niższa jest hortensja krzewiasta kwitnąca w lipcu. Hortensje najładniej wyglądają sadzone pojedynczo lub małymi grupami na trawniku albo na tle żywopłotu, można też sadzić je wzdłuż drogi. Wymagają żyznej i wilgotnej gleby, o odczynie lekko kwaśnym. Trzeba je też chronić przed mrozem przez okrywanie przyziemnych części liśćmi. Krzewy hortensji należy wiosną krótko przyciąć, kwitną wówczas obficiej. Hortensje nie lubią przesuszenia - w czasie suszy należy je podlewać.
Irga.
Ozdobą krzewów należących do tego rodzaju są przede wszystkim owoce - czarne lub czerwone - długo utrzymujące się na gałązkach. Niektóre gatunki mają ładne, błyszczące liście, nabierające jesienią purpurowych lub złotych odcieni. Irgi mogą być sadzone pojedynczo, jednak ładniej wyglądają w grupach posadzone przy ogrodzeniu, schodach, murkach czy tarasach. mogą też być stosowane na mzywopłoty formowane - szczególnie irga błyszcząca. Żywopłoty z innych gatunków są cenione dlatego, że nie wymagają formowania. Ładna i dość odporna na mróz jest irga rozkrzewiona o ciemnozielonych, błyszczących liściach i czerwonych owocach. Wartościowymi gatunkami są też: irga Diesla, która ma liście owłosione od spodu i szkarłatne owoce, oraz irga wielkokwiatowa o ozdobnych dość dużych kwiatach i owocach. Irgi mają niewielkie wymagania glebowe, jednak lepiej rosną na glebach lekkich i przepuszczalnych w miejscach nasłonecznionych lub w półcieniu.
Jaśminowiec.
Krzew ten znany pod nazwą jaśminu pachnie tak pięknie i kwitnie tak obficie, że w każdym ogrodzie warto znaleźć dla niego trochę miejsca. Jest przy tym mało wymagający - dobrze rośnie nawet na gorszych glebach, zarówno w słońcu jak i w cieniu. Doskonale też wytrzymuje mrozy bez żadnego okrywania. Kwitnie w końcu maja i w czerwcu. Można go sadzić pojedynczo lub w grupach, ze względu na silnie zagęszczoną koronę nadaje się na osłony i żywopłoty.
Lilak, bez.
Spośród wielu dekoracyjnych bzów najbardziej lubiany i najczęściej sadzony jest zwykły bez pachnący, jego prawidłowa nazwa brzmi lilak pospolity. Bzy można sadzić pojedynczo na trawniku, przy drodze lub koło domu. Nie mają one szczególnych wymagań i chociaż lepiej rosną na glebach żyznych to można je sadzić nawet na glebach piaszczystych, jednak wówczas trzeba krzew co pewien czas podlewać. Ładnym, lecz obecnie rzadkim gatunkiem jest lilak chiński znany pod nazwą bzu perskiego. Jego kwiaty o dużych okrągłych płatkach zebrane są w okazałe luźne wiechy,szczególnie efektowne u odmian purpurowofioletowej i różowofioletowej. Lilak chiński lepiej się prezentuje w większych ogrodach.
Migdałowiec trójklapowy.
Ten znany wiosenny krzew cieszy się ogólną sympatią. Zasługuje na nią w zupełności, bo jego giętkie gałązki, oblepione w kwietniu i maju bladoróżowymi kwiatami, podobnymi do małych, pełnych różyczek, są naprawdę prześliczne. Dlatego można mu wybaczyć nawet duże wymagania - gleba żyzna, miejsce nasłonecznione, a także okrywanie, gdyż w czasie ostrych zim przemarza - i dołożyć wszelkich starań, aby zabłysnął w całej okazałości. Najładniej wygląda rosnąc pojedynczo na tle trawnika. Oprócz zwykłych form krzewiastych są też formy pienne, tj. szczepione na wysokim pniu, jednakże bardziej zalecane są formy krzewiaste, które wyglądają naturalniej i lepiej znoszą mrozy.
Porzeczka - gatunki ozdobne.
Porzeczki to nie tylko krzewy owocowe, niektóre są bardzo ładnymi krzewami ozdobnymi. Można tu wymienić porzeczkę złotą o wcześnie rozwijających się żółtych, pachnących kwiatach i porzeczkę alpejską doskonale nadającą się na żywopłoty. Ładna jest też porzeczka krwista o krwistoczerwonych kwiatach zebranych w duże grona, jednak trochę gorzej znosi ona mrozy niż poprzednio wymienione gatunki. Porzeczki dobrze rosną na każdej glebie, oby tylko nie była zbyt sucha, jałowa czy podmokła, nie mają też wymagań co do nasłonecznienia.
Różanecznik.
W ogrodach spotykamy często różna gatunki różaneczników, są to krzewy zimozielone, o dużych skórzastych liściach i dużych osadzonych na szczycie gałązek kwiatach, przypominających kwiaty azalii. Rośliny to są przepiękne w czasie kwitnienia, które trwa od maja do lipca, w zależności od gatunku. Najpopularniejsze gatunki to: różanecznik katawbijski i różanecznik Smirnowa oraz ich liczne odmiany różniące się barwą, odcieniem oraz wielkością kwiatów. Można je sadzić w niewielkich grupach lub pojedynczo.Te piękne krzewy są niestety mało odporne na mrozy i bez specjalnej troski mogą nie przetrwać zimy. Zachęcam jednak do ich uprawy, bowiem za poniesiony trud odwdzięczają się obfitym kwitnieniem i bogactwem barw. Różaneczniki potrzebują dużej wilgotności i kwaśnej gleby. Należy je podlewać bardzo obficie w okresach bezdeszczowych a także jesienią, aż do nadejścia mrozów. Wybierając miejsce pod różanecznik starajmy się aby było ono lekko zacienione, szczególnie w godzinach południowych. Na zimę należy krzewy okryć torfem lub liśćmi możliwie wysoko, okrywanie całych krzewów nie daje dobrych rezultatów.
Znacznie lepiej niż różaneczniki zimozielone znosi mrozy różanecznik żółty, zwany potocznie azalią pontyjską. Jest to silnie rozgałęziony krzew o kwiatach w różnych odcieniach barwy żółtej, pomarańczowej i różowej, silnie i przyjemnie pachnących - kwitnie w maju przed rozwinięciem się liści. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych i kwaśnych, wymagania ma podobne jak gatunki opisane wcześniej. Różaneczniki żółte należy sadzić w grupach, gdyż posadzone pojedynczo są mniej efektowne.
Suchodrzew.
Do tego rodzaju należą nie tylko pnącza i wiciokrzewy, ale również krzewy, kwitnące obficie od maja do lipca. Znane są liczne gatunki i odmiany o kwiatach różnej wielkości i barwy, niektóre silnie pachnące. Na polecenie zasługują: suchodrzew Korolkowa, o kwiatach różowych i suchodrzew pospolity o kwiatach białych, szczególnie nadający się na miejsca zacienione. Suchodrzewy powinny być sadzone w grupach wielogatunkowych, raczej w większych ogrodach. Bardzo dobrze rosną na każdej glebie i w miejscach zacienionych.
Tawuła
Tawuły należą do najważniejszych krzewów polecanych do ogrodów. Jednym z najbardziej znanych i polecanych gatunków jest tawuła wczesna, pędach łukowato wygiętych do ziemi, w maju obsypanych na całej długości drobnymi, białymi kwiatami. Jest krzewem bardzo dekoracyjnym, odpornym na mrozy i suszę. Nadaje się na żywopłoty nieformowane i strzyżone. Tawuła van Houtte'a jest do niej podobna, lecz rośnie silniej i kwitnie później - w końcu maja. Również dobrze wytrzymuje mrozy. Oba gatunki mają skromne wymagania i rosną dobrze na wszystkich glebach.
Wajgela cudowna, krzewuszka.
Krzew często spotykany w parkach miejskich. Bardzo obficie kwitnie od maja do lipca, kwiaty barwy białej, ciemnopurpurowej, czerwonej lub różowej, przypominające wyglądem dzwonki, ma osadzone po kilka w kątach liści.Krzewuszki można sadzić grupami zarówno w miejscach słonecznych jak i zacienionych. Wymagania glebowe mają przeciętne, choć najlepiej rosną i kwitną na glebie użyźnionej kompostem. W czasie ostrych zim przemarzają - wiosną jednak wypuszczają nowe pędy.
Żylistek.
Krzew ten częściej sadzony jest w parkach niż w ogrodach, warto jednak się nim zainteresować, gdyż kwitnie bardzo ładnie, obficie i długo - od maja do lipca. Najwcześniej kwitnie żylistek wysmukły o białych kwiatach. Ładny jest też żylistek różowy o kwiatach dzwonkowatych na zewnątrz różowych, wewnątrz zaś białych, a jego odmiana karminowa ma duże czerwono-karminowe kwiaty zebrane w gęste wiechy. Cennym bo wytrzymałym na mróz gatunkiem jest żylistek Lemoine'a o dużych, białych kwiatach. Żylistki można sadzić pojedynczo lub w grupach w miejscach nasłonecznionych lub zacienionych. Dobrze rosną na glebach średnio wilgotnych. Są odporne na mróz podczas ostrych i długotrwałych zim przemarzają tylko pędy znajdujące się nad pokrywą śnieżną.
Krzewy liściaste małe.
Berberys Thunberga.
Krzew o ładnym, prawie kulistym pokroju, dorastający do 1m. W maju pokryty jest żółtymi kwiatami, jednak najpiękniejszy jest jesienią, gdy liście zmieniają kolor na żółty i karminowy, a gałązki oblepione są jaskrawoczerwonymi owocami, nie opadającymi przez całą zimę.Jego purpurowa odmiana ma liście brązowo-purpurowe i pędy pokryte cierniami.Dobrze rośnie na glebach wilgotnych w miejscach nasłonecznionych. Jest wytrzymały na mrozy. Doskonale nadaje się na żywopłoty.
Irga - gatunki niskie.
Najniższymi irgami są gatunki zimozielone, są one bardzo dekoracyjne, lecz wrażliwe na mróz i należy je okrywać na zimę. Irga Dammera ma pędy płożące się po ziemi,liście skórzaste, lśniące, które w połączeniu z koralowymi owocami dają niesamowicie piękny efekt. Jest to gatunek silnie rozrastający się na boki, trzeba zatem zostawić dookoła wolną przestrzeń obsianą tylko trawą. Gatunek ten nie zrzuca liści na zimę. Najładniejszych, chociaż zrzucających liście na zimę jest irga pozioma, bardzo niska, prawie rozpościerająca się po ziemi, o małych bardzo lśniących listkach i jaskrawoczerwonych owocach. Jeszcze bardziej oryginalny pokrój ma irga wczesna. Jest szara, gałęzie ma powyginane i faliste liście. Owoce tej odmiany wcześnie dojrzewają i opadają. Wymagania glebowe irgi mają niewielkie,choć lepiej rosna na glebach lekkich i przepuszczalnych w miejscach nasłonecznionych. Doskonale wyglądają przy schodach i tarasach, a także w ogródkach skalnych i przy murkach.
Jaśminowiec - gatunki niskie.
Jaśminowiec wonny wyrasta do 50cm, kwiaty ma karminowo-białe,kwitnie w maju ( niestety nie każdego roku ). nadaje się na niskie żywopłoty. Nieco większy, bo dorastający do 1m, jest jaśminowiec drobnolistny o kwiatach białych, pachnących. Jaśminowce niskie mają takie same wymagania glebowe jak pozostałe jaśminowce.
Mahonia pospolita
Warto posadzić ten niewybredny krzew, gdyż zdobi ogród nawet w zimie - jego gładkie, lśniące, kolczasto ząbkowane liście pozostają zielone przez cały rok, a na gałązkach długo utrzymują się granatowe owoce podobne do czarnych jagód. Mahonię można sadzić w cieniu, szczególnie pod wyższymi ogałacającymi się do dołu krzewami, nadaje się również na żywopłoty nieformowane. Rośnie dobrze na każdej glebie, nie lubi miejsc wystawionych na działanie wiatru.
Pigwowiec japoński
Bardzo dekoracyjny mały krzew ( dorasta do 1 m _ o ceglastych, miododajnych kwiatach i bardzo aromatycznych owocach, zawierających dużo witaminy C -owoce można używać na przetwory. Pigwowce zwykle sadzimy w grupach, źle znoszą przesadzanie - należy sadzić młode rośliny i mocno skrócić gałęzie. Mogą rosnąć na niezbyt żyznych glebach, zarówno w słońcu jak i w półcieniu.
Piwonia krzewiasta.
Podobna jest do znanych ogólnie bylin, ma jednak piękniejsze i większe kwiaty (około 20cm ), są one w pojedyncze, pełne lub półpełne ,o barwie białej, żółtej, różowej lub czerwonej. Kwitną w drugiej połowie maja. Krzew ten jest bardzo piękny lecz bardzo trudny w uprawie. Dobrze rośnie i obficie kwitnie na glebach gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, w miejscach nasłonecznionych. Piwonię na zimę trzeba okrywać.
Wawrzynek wilcze łyko.
Jest zwiastunem wiosny, jego ciemne gałązki już w marcu pokrywają różowe lub białe, pięknie pachnące kwiaty. Później miejsce kwiatów zajmują jaskrawoczerwone jagody. Może być sadzony na glebach wilgotnych i dość żyznych w miejscach nawet silnie zacienionych. UWAGA krzew silnie trujący - szczególnie owoce!
Krzewy duże sadzimy co2-3 m; średnie co 1-1,5 m; małe co 50-80 cm.
Krzewy iglaste średnie.
Cyprysik groszkowy.
Nieco przypomina tuję, lecz jego gałązki i igły są drobniejsze i delikatniejsze. Do ładniejszych odmian tego gatunku należą: odmiana złocista 'Aurea' o złocistożółtych końcach pędów; odmiana nitkowata 'Filifera' wolno rosnąca, o zwisających końcach gałązek i odmiana pierzasta 'Plumosa' szybko rosnąca o koronie stożkowej i pierzasto rozgałęzionych pędach. Można je sadzić pojedynczo lub w grupach z innymi iglakami. Cyprysiki najlepiej rosną na glebach żyznych i wilgotnych, w miejscach dodrze ocieplonych. Są mało odporne na mróz.
Jałowiec - gatunki średnio wysokie.
Jałowiec sabiński jest bardzo dekoracyjny o gałęziach szeroko ścielących się po ziemi, mało przypomina znany krajowy jałowiec, gdyż igły ma bardzo krótkie i przylegające ściśle do pędu. Bardzo ładnie wygląda posadzony pojedynczo na trawniku; nadaje się również do obsadzania pochyłości, należy jednak pamiętać, że potrzebuje dużo miejsca do rozwoju. Dobrze rośnie na glebach suchych i piaszczystych. UWAGA zawiera trujące olejki! Równie efektowny jest jałowiec chiński o jasnozielonych igłach i gałęziach szeroko rozpostartych po ziemi. Wspaniale wygląda na tle trawnika lub ściany. Jałowiec pospolity odmiana irlandzka przypomina zwykły jałowiec, lecz ma formę bardziej strzelistą, kolumnową. Również kolumnową formę, choć nieco szerszą ma krakowska odmiana jałowca pospolitego. Bardzo dobrze się prezentuje posadzony pojedynczo na trawniku lub w połączeniu z innymi krzewami rozpościerającymi się po ziemi. Jest niewymagający; może rosnąć na suchych piaskach lub w miejscach podmokłych, w słońcu i w cieniu.Jest odporny na mrozy.
Świerk - odmiany karłowe.
Świerk pospolity odmiana Remonta o pokroju stożkowatym rośnie bardzo wolno i osiąga najwyżej 2m. Gałązki ma gęste; igły cienkie i krótkie. Popularna , często spotykana odmiana gniazdkowata, jest początkowo niska i płaska, w starszym wieku wyrasta nieco ku górze, a boczne gałęzie rosnące szybciej niż wierzchołek układają się gęsto jedne na drugich i krzew przypomina swym pokrojem gniazdo. Wyrasta do jednego metra. Odmiany karłowe doskonale nadają się do ogródków skalnych lub na trawniki. Sa wytrzymałe na mróz; wymagają jednak żyznej i wilgotnej gleby.
Odmiana stożkowa świerka białego jest jedną z cenniejszych karłowych odmian świerków, ale niezupełnie odporną na mrozy i suche powietrze. Rośnie bardzo powoli, igły ma cienkie i delikatne, miękkie w dotyku i bardziej zielone. Wyrasta do 1,5-2metrów. Najładniej wygląda na małym wzniesieniu lub na krutko strzyżonym trawniku z niskimi roślinami cebulowymi.
Żywotnik zachodni żywotnik,
Należy do krzewów najczęściej sadzonych w miastach, gdyż jest odporny na zanieczyszczone miejskie powietrze i odporny na mrozy. Na uwagę zasługuje odmiana Ellwangera o regularnej stożkowej budowie, idealna na żywopłoty. Wspaniała jest też odmiana kulista Globosa wyrastająca do1,5m, oraz niższa od niej, bardziej zwarta i znacznie wolniej rosnąca odmiana Globosa compacta. Niektóre odmiany mają złocisto zabarwione gałązki np. odmiana Aurescens.
Krzewy iglaste małe.
Jałowiec
Jałowiec plożacy doskonale nadaje się do pokrywania pochyłości, można tez sadzić go w ogródkach skalnych i na trawnikach; jego gałęzie ścielą się po ziemi i rozpościerają na znacznej przestrzeni. Jest wytrzymały na mrozy; dobrze rośnie nawet na bardzo suchych, piaszczystych i skalistych glebach.
Doskonałe do małych ogrodów i ogródków skalnych są też: jałowiec pospolity - jego gałęzie płożą się po ziemi, igły ma gęsto osadzone, krótkie i kłujące, oraz odmiana tamaryszkowata jałowca sabińskiego - jest on cenną odmianą do małych ogródków skalnych i do obsadzania niewielkich skarp, gałęzie z igłami mają zabarwienie szare lub srebrzysto-zielone, natomiast pojawiające się gałęzie z łuskami są jasnozielone. Podobnie jak większość jałowców i te odmiany mają niewielkie wymagania.
Świerk pospolity.
Poza wspomnianą już, w odmianach średniowysokich, odmianą gniazdkowatą, wspomnieć należy nisko i płasko rosnącą odmianę Procumbens lub szeroko stożkową odmianę Pygmaea. Gdyby rozrastały się nadmiernie można je przycinać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz