piątek, 15 listopada 2013

Byliny niskie zimujące w gruncie.


Do bylin niskich zaliczamy te rośliny, które osiągają wysokość od 10 do 30 cm.
                                                                                       

Aster 
 Z astrów wiosennych, kwitnących w maju i czerwcu, najładniejsze to; aster alpejski dorastający od 15 do 25 cm o dużych kwiatach niebieskofioletowych lub jasnolila, oraz aster niebieskawy - nieco wyższy od poprzedniego i o większych kwiatach w kolorze niebieskim.
Astrów bylinowych nie należy mylić z jednorocznymi astrami chińskimi. Astry bylinowe rosną krzewiasto, mają mniejsze, gęsto osadzone na pędach kwiaty, a poza tym kwitną nie tylko jesienią, ale wiosną i latem. 


Armeria, zawciąg.
Uprawiana jest głównie armeria nadmorska, dorastająca do wysokości
20 - 25 cm.Tworzy ona zielone, trawiaste kępki, pokryte w maju i czerwcu masą różowych lub karminowych kwiatów. Armeria nie znosi nadmiaru wody. Rośliny sadzimy co 20 - 30 cm.
Najładniejszą odmianą o kwiatach żywo różowych jest  Laucheana.


Barwinek.
Jest to płożąca się po ziemi roślina, o wiecznie zielonych liściach ( nie opadających na zimę) i kielichowatych fioletowoniebieskich kwiatach. Kwitnie od marca do maja. Barwinek często bywa stosowany na obwódki klombów, można go też sadzić na rabatach w miejscach wilgotnych i cienistych.
Najładniejszą odmianą jest Bowle o bardzo efektownych kwiatach.



Bergenia.
Ozdobą tej byliny są przede wszystkim liście - duże, przeważnie owalne, grube i błyszczące, niekiedy na jesień i zimę pięknie czerwieniejące. Wyrasta do 30 cm, kwitnie w kwietniu i maju, kwiaty ma duże o ładnej czerwonoróżowej barwie. Nadaje się na rabaty i grupy bylinowe. Sadzimy ją co 30 cm. Rozmnażamy przez podział. Bergenia jest rośliną niewybredną - może rosnąć na różnych glebach i w różnych miejscach, jest nadzwyczaj odporna i trwała
.
Cebulica.
Jest to mała, przedwiosenna bylina, jej kwiaty w kolorze lazurowo  - niebieskim cieszą nasze oczy już w marcu i kwietniu.Sadzimy ja co 10 cm na wiosennych rabatach bylinowych, w towarzystwie narcyzów, śnieżyc i pierwiosnków, na glebie spulchnionej, w półcieniu. Nadaje się na niezacienione, wilgotniejsze fragmenty rabat skalnych.Najładniejsze cebulice to cebulica dwulistna i cebulica syberyjska.




Czyściec.
Znana bylina, której ozdobą są przede wszystkim aksamitne, srebrne liście.
Kwiaty ma niepozorne, a kwiatostany nieefektowne, dlatego należy je usuwać.
Nadaje się na rabaty i obwódki.
Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych.




Dzwonek.
Na rabaty i murki skalne najlepszy jest dzwonek darniowy, który szybko zadarnia szczeliny między kamieniami, dorasta do 15 cm. Kwitnie w czerwcu, kwiaty ma w kolorze jasnoniebieskim.
Nieco wyższy (dorasta do 40 cm.), lecz bardzo efektowny jest dzwonek karpacki o dużych, jasnoniebieskich kwiatach, osadzonych na szypułkach pojedynczo lub po kilka. Kwitnie od lipca do września.


 Fiołek wonny.
Gdy tylko nastaną cieplejsze wiosenne dni to właśnie fiołki cieszą nasze oczy, dlatego warto je posadzić gdzie się da. A"da się"nawet tam gdzie nic innego nie chce rosnąć: pod drzewami, krzewami, żywopłotami, w silnie zacienionych miejscach. Są odmiany o kwiatach białych, różowych, niebieskich, jednak najładniejsze są fiołki fioletowe.
Istnieją odmiany fiołków powtarzające kwitnienie jesienią, są to Triumph - o kwiatach ciemno fioletowych, oraz Konigin Charlotte - o barwie fioletowej.


Fiołek rogaty.
Jest większy od fiołka wonnego, znacznie obficiej kwitnący, ale nie pachnie.Kwiaty są okazalsze, w różnych barwach - najczęściej fioletowych i purpurowofioletowych.
Fiołek rogaty sadzimy przeważnie na rabatach skalnych, co kilka centymetrów, tworząc duże kępy.
Bylina bardzo efektowna, lecz mało odporna na mrozy.


Floks szydlasty, floks skalny, płomyk skalny.
Jest jedną z najdoskonalszych roślin na rabaty skalne, murki i skarpy. Tworzy niskie (10-15cm) poduszki i kobierce barwnych kwiatów.
Kwitnie w maju. Rośliny sadzimy co20 -25 cm.
Bardzo dobrymi odmianami są: ciemnoróżowa - Moerheimi; biała - Maischnee; łososioworóżowa - Ronsdorfer Schone; różowa, bardzo obficie kwitnąca - Sensation; oraz efektowna, karminowoczerwona - Temiskaming.

 Gęsiówka kaukaska.
Podobnie jak floks szydlasty, gęsiówka tworzy gęste darnie. Kwitnie bardzo obficie w kwietniu i maju. Efektowna jest na rabatach w połączeniu z niskimi tulipanami. Sadzimy ją co 20-25 cm. Mimo, że jest niewybredna, zalicza się do roślin trudniejszych, gdyż trudno się przyjmuje.



Goździk pierzasty.
Nadaje się doskonale na rabaty skalne, do obsadzania płaskich kamienistych stopni, a nawet fragmentów zwykłych rabat bylinowych. Wyrasta do 30 cm, kwiaty ma wonne, białe, różowe, czerwone, purpurowe i lila. Kwitnie od czerwca do lipca. Jego odmiana Duchess of Five jest niezbędną byliną w ogrodzie skalnym - szybko tworzy szarozielone "poduszki" od maja do lipca okryte masą kwiatów.

Goździk siny.
Jest doskonały do ogródków skalnych, niższy od goździka pierzastego - dorasta do 15 cm - tworzy piękne szaroniebieskie kobierce, kwitnie od maja do lipca.
Goździki sine są niewybredne, dobrze rosną w przeciętnej, średnio żyznej glebie, na miejscu słonecznym. Sadzimy je co 20 - 25 cm.



   Goryczka, gencjana.
Są to piękne byliny górskie, nies tety krajowe gatunki raczej trudne w uprawie. Bez większego trudu można natomiast uprawiać niemniej piękne gatunki azjatyckie: kaukaską goryczkę siedmiodzielną. Jej odmiany septemfida, o kwiatach ciemno-lazurowych i septemfida var lagodeschina, o kwiatach jasnoniebieskich kwitną bardzo obficie w drugiej połowie lata. Natomiast odmiana reyana kwitnie już w maju.
Goryczkę sadzimy w miejscach półcienistych i wilgotnych, co 20 - 30 cm, w żyzną glebę gliniasto-próchniczą.



 Hiacynt wschodni.
Te przepiękne byliny posadzone w grupach na trawniku na pewno będą wiosenną atrakcja ogrodu.
Kwitną w kwietniu i na początku maja. 
Hiacynty wymagają gleby przepuszczalnej, próchniczej i wilgotnej, ale nie podmokłej (gliny pod te rośliny się nie nadają ). Cebule sadzimy co 20 cm.
Na zimę trzeba rabaty przykryć 20-centymetrową warstwą słomy lub torfu.




      Konwalia majowa.
Urocze i równie lubiane jak fiołki, możemy mieć w każdym ogrodzie, w którym gleba nie jest zbyt piaszczysta i sucha. Dobrze rosną w półcieniu pod drzewami i krzewami i tam też wyglądaj najładniej, same lub w towarzystwie fiołków, mających bardzo podobne wymagania. Konwalie sadzimy co 5 cm w rzędach odległych od siebie o 15-20 cm; z czasem rośliny się rozrosną i rzędy zatracą swoja sztywność.




Kosaciec niski, irys karłowy.
Kosaciec niski dorasta do 20 cm,jest to oryginalny gatunek nadający sie głównie na rabaty skalne na żyznej, przepuszczalnej glebie. Najładniejsze odmiany to:  Artoviolacea ma kwiaty ciemnofioletowe ( najładniejsza ), Cyanea ma kwiaty niebieskie, Lutea ma kwiaty złotożółte, a kwiaty śnieżnobiałe ma Schneekoppe. Bylina ta dobrze rośnie na stanowisku słonecznym i w lekkim półcieniu.Kłącza sadzimy co 20 cm.

Kuklik.
Dzięki intensywnym barwom kwiatów i długiemu kwitnieniu trwającemu od maja do końca czerwca i powtarzającemu się we wrześniu byliny te stają się coraz bardziej popularne. Ładny jest kuklik szkarłatny Heldreicha ( na zdjęciu obok) o dużych kwiatach barwy miniowo - pomarańczowej, oraz odmiany o kwiatach żółtobrązowych i czerwonych Kuklik dobrze rośnie na glebie wilgotnej i żyznej.


 Łyszczec rozesłany, gipsówka płożąca.
Jest to roślina podobna do łyszczca wiechowatego lecz znacznie niższa i drobniejsza, rozkładająca się po ziemi.Kwiaty ma większe od łyszczca wiechowatego, białe - odmiana Monstrosa lub różowe - odmiana Rosenelf. Rośnie silnie i jest niewybredna. Dobrze znosi suszę.



 Macierzanka.
Bez tej drobnej rośliny nie może się obejść skarpa czy murek skalny, gdyż jej niskie kobierce tworzą dobre tło dla innych roślin.
Wielką zaletą macierzanki jest zapach wydzielany przez całą roślinę.
Bylina bardzo łatwa w uprawie; sadzimy ją co 20 cm; kwitnie w czerwcu i lipcu.




 Miłek wiosenny.
Niewiele roślin w ogródku skalnym kwitnie wiosną, toteż warto go posadzić, choć nie jest typowo skalną byliną.Wyrasta do 20-30 cm.Kwiaty ma dość duże, złocistożółte i ozdobne, delikatne liście. Kwitnie od kwietnia do maja. Lubi słońce i próchniczą niezbyt wilgotną ziemię.





Nawłoć
Bylina o kiściach drobnych, żółtych kwiatów doskonale nadaje się do ogródków skalnych. Kwitnie w lipcu.  Rośnie dobrze na każdym stanowisku i ma skromne wymagania glebowe.




    Pierwiosnek.
Wielobarwne, niskie byliny wiosenne są w naszych ogrodach stanowczo za mało rozpowszechnione. Bardzo ładnie wyglądają na rabatach, szczególnie w sąsiedztwie roślin cebulowych, lub w oddzielnych grupach w pobliżu krzewów czy paproci. Nadają się też na obwódki. Wymagają gleby lekkiej próchniczej lub żyznej, piaszczysto-gliniastej, koniecznie wilgotnej. Nie lubią zbyt silnego słońca - wolą cieniste zakątki ogrodu. Są niezbyt odporne na mrozy i dlatego trzeba je okrywać, szczególnie w bezśnieżne zimy. Niskie pierwiosnki sadzimy co 10-15 cm, wyższe co15-20cm.


Przetacznik.
Gatunki darniowe przetacznika są bardzo mało wybredne. Sadzimy je co 15-20 cm.
Z niskich , darniowych gatunków na uwagę zasługują odmiany: Royal Blue - o kwiatach szafirowo niebieskich i Prostrata dorastająca do 10 -20 cm, o jasno lub ciemnoniebieskich kwiatach. Ze względu na srebrzyste liście godny polecenia jest też przetacznik siwy.



Rogownica.
Bardzo wartościowa roślina skalna, tworząca piękne płaszczyzny srebrzystych liści i białych kwiatów. Kwitnie w maju i czerwcu. Bardzo silnie się rozrasta tworząc przepiękne kobierce. Rogownicę sadzimy co 20-30 cm. Na zimę lekko okrywamy.




 Rojnik.
Roślina o grubych liściach, skupionych w zbite "różyczki", należy do najmniej wybrednych bylin skalnych, doskonale się czuje w pełnym słońcu na glebie suchej,piaszczystej lub kamienistej. Nie znosi nadmiaru wody i nawozu. Kwitnie od lipca do września (w zależności od odmiany).




          ROZCHODNIKI.

Te niewybredne rośliny mają dla ogródków skalnych nie mniejsze znaczenie od rojników.
Prawie wszystkie rozchodniki łatwo się przyjmują. Drobne, poduszkowe gatunki sadzimy co 10-15 cm, natomiast rozchodnik okazały sadzimy co 20-30 cm.

 
 Rozchodnik okazały (zdjęcie obok).
Istnieje mnóstwo, znacznie różniących się od siebie gatunków rozchodników, jednak ich wspólną cechą są grube, woskowane, mięsiste liście, dekoracyjne przez całe lato. Na rabaty skalne, a nawet zwykłe rabaty bardzo dobry jest rozchodnik okazały (do 50cm), o dużych, owalnych, seledynowo-zielonych liściach i gęstych, płaskich bukietach różowych kwiatów. Kwitnie w sierpniu.



Za najwartościowszy gatunek na murki i skarpy uważany jest kaukaski rozchodnik pozorny, niski (d0 15 cm wysokości), płożący się.
Ma on odmiany o kwitach białych ( zdjęcie obok ), czerwonych i purpurowych, dające wyjątkowo efektowne kobierce.
Kwitnie w czerwcu i lipcu.





Z piaszczystych okolic można przenieść do ogródka skalnego krajowy, dziki rozchodnik ostry (zdjęcie obok ), który wszędzie czuje się bardzo dobrze.
Kwitnie w czerwcu i lipcu, tworząc efektowne, żółte poduszki.
Jest bardzo mało wymagający.






Jeszcze lepszy od poprzedniego jest rozchodnik biały ( na zdjęciu obok ), jest nieco wyższy i mniej wymagający.
 Można go sadzić w szczelinach murków kwiatowych lub między płytami na ścieżkach, gdzie czuje się bardzo dobrze i wspaniale wygląda.
Kwitnie w lipcu i sierpniu.





Na murkach i skarpach ładnie wygląda himalajski rozchodnik Ewersa, niski, o okrągłych zielononiebieskich liściach i różowych kwiatach, oraz rozchodnik kamczacki ( na zdjęciu obok ), żywozielony, okrywający się masa żółtych kwiatów.
Obydwa gatunki cierpią nieco w czasie bezśnieżnych zim i powinny być okrywane.



Skalnica Gronkowa.
Należy do skalnic rozetkowych, które mają dość duże rozetki twardych liści srebrzyście nakrapianych. Dorasta do 20 cm wysokości. Kwitnie na biało lub różowo w maju i czerwcu. Jest rośliną mał wybredną, świetnie rośnie w pełnym słońcu.



 Skalnice "mchowe"
Byliny o rozetach drobnych,miękkich, zimotrwałych liści, tworzących zwarte kobierce, jasno lub ciemnozielone albo brązowe.
Kwitną od kwietnia do czerwca w kolorach: białym, różowym i czerwonym. Dorastają do wysokości 20 cm. Sadzimy je w zacienionych i wilgotnych częściach ogródka skalnego i na zimę lekko okrywamy.



Smagliczka.
Smagliczki bylinowe przypominają jednoroczną, białą smagliczkę stosowaną na obwódki rabat, lecz kwitną wyłącznie żółto. Na murki i skarpy dobra jest smagliczka skalna, kwitnąca w kwietniu i podobna do niej, lecz niższa i kwitnąca o miesiąc później smagliczka górska.
Jasnożółte kwiaty smagliczek bardzo ładnie wyglądają w sąsiedztwie niebieskiego żagwinu lub przetacznika.Są niewybredne, lubią słońce i nie boją się suszy. Sadzimy je co 20-25 cm.

Śnieżyca.
Jedna z najmilszych bylin wiosennych, podobna do przebiśniegów, lecz wyższa i kwiaty ma większe z żółtozieloną plamka na końcach płatków. Śnieżyca wiosenna kwitnie w marcu i kwietniu. Efektownie wygląda posadzona w sporych grupach.
Wartościowym gatunkiem jest śnieżyca letnia - kwitnie w kwietniu i maju, ma więcej kwiatów na szypułce i jest wyższa.
DZIKO ROSNĄCE ŚNIEŻYCE SĄ POD OCHRONĄ!!!


 Śnieżyczka, przebiśnieg.
Najlepiej sadzić je gęstymi kępami w niskiej murawie (tak jak śnieżyce) lub na niewielkich rabatach, np. w połączeniu z wczesnymi pierwiosnkami,szafirkami i fiołkami.
Doskonale rosną na glebie próchniczej, dostatecznie wilgotnej, w słońcu i w półcieniu.
Cebulki sadzimy co 10-15 cm.
DZIKO ROSNĄCE ŚNIEŻYCZKI SĄ POD OCHRONĄ!!!

Szafirek.
Oryginalna bylina wyrastająca do 20 cm, bujna, o licznych, drobnych, kulistych lazurowo-niebieskich kwiatach. Kwitnie w kwietniu i maju. Wymaga żyznej, dość wilgotnej gleby. Lubi słońce. Doskonale nadje się na rabaty wiosenne. Efektownie wygląda w dużej masie, w połączeniu z niskimi roślinami cebulowymi, kwitnącymi na biało i żółto.

Szafran, krokus.
Te najwcześniejsze kwiaty wiosenne najładniej wyglądają na trawniku lub na małej rabacie w towarzystwie śnieżyc, śnieżyczek lub pierwiosnków. Lubią gleby lekkie, próchnicze, średnio zwięzłe. Sadzimy je w miejscach nasłonecznionych lub nieco cienisty, co 5-10 cm.
DZIKO ROSNĄCE SZAFRANY SĄ POD OCHRONĄ!!!


Szarotka górska.
Puszysta srebrna szarotka będzie z pewnością "oczkiem w głowie" każdego miłośnika skalnych roślin i gór. Pięknie się prezentuje i dobrze rośnie na murkach i skarpach kwiatowych. Kwitnie w lipcu i sierpniu.
Szarotkę sadzimy w piaszczystej ziemi, zmieszanej z gruzem wapiennym. Na zimę lekko okrywamy.
DZIKO ROSNĄCA SZAROTKA JEST POD OCHRONĄ!!!


Ubiorek.
Należy do krzewinek zimozielonych. Wytrzymuje nasze zimy pod lekkim przykryciem.Nie ma specjalnych wymagań glebowych.
Do najczęściej uprawianych zalicza sie odmiany ubiorka zawsze zielonego: Little Gem - niski (10-15cm), o kwiatach białych, kwitnącą pod koniec kwietnia i w maju oraz Snowflake - wyższy (25-30 cm), o kwiatach dużych, białych, kwitnącą w maju i czerwcu. 


Wilczomlecz złocisty.
Jest to niezbędna bylina w ogrodzie skalnym, dekoracyjna przez cały sezon. Ozdobne są nie tyle kwiaty, ile otaczające je żółtozłote przykwiatki. Kwitnie od maja do czerwca. Wyrasta do 40 cm. tworząc bujne kobierce. Ma niewielkie wymagania glebowe, ale lubi słońce. Sadzimy co 30-40 cm. Po przekwitnięciu przycinamy.


Zawilec wielkokwiatowy.
Wyrasta do 30-40 cm, ma duże,białe kwiaty rozwijające sie w kwietniu i maju. Ozdobne są również puszyste nasienniki. Zawilce sadzimy w ogródkach skalnych, w miejscach suchych i słonecznych, zasobnych w wapń, w rozstawie 20x20 cm.
Bylina godna polecenia.
ZAWILEC DZIKO ROSNĄCY OBJĘTY JEST OCHRONĄ!!!


 Zimowit - ROŚLINA SILNIE TRUJĄCA!

Przypomina krokusy, lecz kwitnie jesienią - we wrześniu i październiku, nad ziemią ukazują się wówczas same kwiaty, a nadspodziewanie duże liście (podobne do konwaliowych) rozwijają się dopiero na wiosnę.
Wymagania uprawowe zimowity mają takie jak krokusy, z tą różnicą że sadzimy je głębiej i w większym rozstawie, zwykle w lipcu lub na początku sierpnia.
ZIMOWITY SĄ OBJĘTE OCHRONĄ GATUNKOWĄ!!!


Żagwin, obrecja.
Efektowna bylina skalna, tworząca zwarte poduszki pokryte od kwietnia do czerwca masą kwiatów o intensywnych barwach - w zależności od odmiany - fioletu, różowego, ciemnoniebieskiego, karminowego.
Wszystkie odmiany dobrze wyglądają z wiosennymi gatunkami floksów.
Żagwin wymaga drenażu, żyznej, lekkiej ziemi i okrywania na zimę.
Sadzimy go co 20 cm, przyjmuje się dość trudno.


 
 


niedziela, 10 listopada 2013

Byliny zimujące w gruncie - wiadomości ogólne.



Byliny są obok krzewów ozdobnych doskonałym materiałem do urządzania ogrodu ozdobnego, dlatego że mogą rosnąć w jednym miejscu przez wiele lat.W przeciwieństwie do krzewów byliny nie mają łodyg zdrewniałych, lecz mimo to wiele z nich zimuje w gruncie. Większość z bylin traci na zimę łodygi i liście, na wiosnę zaś odrasta z części podziemnych - korzeni, kłączy, cebul lub bulw.
Kwiaty bylin odznaczają się wielką różnorodnością barw i kształtów. Ukazują się one w różnych porach roku, od wczesnej wiosny do późnej jesieni, możemy więc ogród tak urządzić, że przez cały ten czas będzie barwny i pachnący. Kwiaty bylin można ścinać bez szkody dla roślin, toteż mając byliny w ogrodzie nie zabraknie nam kwiatów do dekoracji mieszkań.Wiele bylin zdobi ogród nie tylko pięknymi kwiatami, ale i barwnymi liśćmi - istnieją też gatunki, których główną ozdobą są barwne liście, kwiaty zaś są niepozorne.
Byliny zimujące w gruncie dzielimy na rabatowe, skalne i cebulowe.
Byliny rabatowe to gatunki i odmiany najbardziej efektowne i barwne, o wyrównanym wzroście, zwykle średnio wysokie i wysokie ( od 30 cm do nawet 2 m). Sadzimy je na rabatach lub w grupach.
Rabata bylinowa - dobrze wygląda na tle zielonej ściany krzewów, żywopłotu, ścian budynku, trejażu itp.
Powinna ona być widoczna z miejsc najbardziej uczęszczanych, a więc z tarasu,  kącika wypoczynkowego.
Rabaty takie najlepiej projektować jako jednostronne, to znaczy widoczne tylko z jednego długiego boku. Wówczas najwyższe rośliny umieszcza sie z tyłu, średnie pośrodku, a najniższe z brzegu, tak aby się wzajemnie nie zasłaniały.
Rośliny mogą być tak dobrane, aby kwitły jednocześnie lub stopniowo, tzn.gdy przekwitną jedne zaczynają kwitnąć drugie. Unikać przy tym trzeba zbyt dużej liczby gatunków i odmian na małej przestrzeni, albowiem zbyt wielka mieszanina form i barw nie daje dobrych efektów dekoracyjnych.Ładnie tez wyglądają rabaty obsadzone bylinami jednego gatunku, np. irysami, tawułkami lub floksami.
Byliny mogą też być sadzone w luźnych grupach na tle krzewów lub na trawniku. Najefektowniej wyglądają zestawienia niewielkich grup jednogatunkowych lub jedno-odmianowych, a więc jednobarwnych ( zwykle od 3 do 7 roślin w grupie ). Do tworzenia swobodnych grup bylinowych szczególnie nadają się rodzaje i gatunkio mniej więcej równym wzroście, jednolitym kwitnieniu i ładnym ulistnieniu.
Pewne gatunki bylin nie wyglądają dobrze na rabatach i w zwartych grupach ze względu na duże rozmiary  lub specjalne cechy budowy tych roślin - umieszczone zaś pojedynczo, jako solitery, na trawniku są bardzo efektowne.Tak więc pojedynczo powinny być sadzone rośliny o ciekawym kształcie liści lub okazałych kwiatach (np. piwonie). Byliny te należy sadzić w takich miejscach, aby nie zasłaniały innych roślin, zaś same powinny być widoczne z różnych punktów ogrodu; wymagają więc one sporo miejsca. W małym ogrodzie przydomowym wystarczy jedna, a najwyżej trzy duże pojedyncze byliny.
Do bylin skalnych, poza właściwymi roślinami górskimi, zaliczane są również byliny niskie (25-30cm), płożące, tworzące tzw. poduszki.
Byliny skalne moga być sadzone nie tylko w ogródkach skalnych lub na murkach kwiatowych, lecz również na rabatach bylinowych, np. gdy rabata bylinowa obwiedziona jest niskim murkiem z kamienia, na obrzeżu takiej rabaty byliny skalne będą bardzo dobrze wyglądały.
Do ulubionych roślin chętnie sadzonych na rabatach bylinowych w ogródkach skalnych lub w samodzielnych grupach na trawnikach należą byliny cebulowe: hiacynty, narcyzy, szafrany (krokusy), tulipany itp.Zaletą tych bylin jest to, że kwitną od wczesnej wiosny, a różnorodność form kwiatów oraz duże bogactwo barw powinny zachęcać do posadzenia ich w każdym ogrodzie.
Dla ułatwienia wyboru roślin do komponowania rabat bylinowych, skalnych itp. poniżej podaję wykaz rodzajów i gatunków bylin według pory ich kwitnienia.
Byliny kwitnące wiosną (od marca do końca maja)
-armeria nadmorska (zawciąg)
-aster alpejski i niebieskawy
-barwinek
-bergenia
-cebulica
-fiołek wonny
-floks szydlasty
-gęsiówka alpejska
-kosaciec niski (irys karłowy)
-konwalia
-szafran (krokus)
-śnieżyca
-śnieżyczka (przebiśnieg)
-tulipan
-miłek wiosenny
-narcyz
-pełnik
-pierwiosnek bezłodygowy, wyniosły i gruziński
-rogownica
-serduszka
-smagliczka skalna i górska
-szafirek
-ubiorek zawsze zielony
-zawilec
-żagwin (obrecja)
Byliny kwitnące latem (od czerwca do końca sierpnia)
-aster gawędka i krzaczasty
-czyściec
-erigeron (przymiotno)
-dzielżan (helenium)
-dzwonek drobny, dalmatyński, karpacki i brzoskwiniolistny
-fiołek rogaty
-floks wiechowaty i Arendsa
-funkia
-goździk pierzasty
-goryczka (gencjana)
-kosaciec bródkowy i japoński
-krwawnik
-kuklin
-lilia
-liliowiec
-łubin trwały
-łyszczec (gipsówka)
-macierzanka
-mak wschodni
-nawłoć
-ostróżka ogrodowa
-piwonia (peonia)
-przetacznik
-rojnik
-rozchodnik
-skalnica
-słonecznik szorstki
-szarotka górska
-tawułka
-złocień wielki (jastruń)
Byliny kwitnące jesienią (od września do listopada)
-aster nowo-angielski i nowo-belgijski
-rudbekia
-zimowit
-złocień (chryzantema).
Ten powyższy podział daje jedynie ogólna orientację, dlatego przy opisach poszczególnych roślin postaram się podać dokładniejsze pory kwitnienia.
Paprocie i trawy ozdobne, jako rośliny o jednakowych wartościach dekoracyjnych w ciągu całego sezonu, opiszę w oddzielnym poście.





wtorek, 2 kwietnia 2013

Byliny zimujące w pomieszczeniach.

Krzewy ozdobne, róże i byliny zimujące w gruncie zupełnie wystarczą do stworzenia pięknego ogrodu. Jednak miłośnicy roślin, którzy chcieliby bardziej urozmaicić swój ogród i posadzić w nim takie rośliny jak: dalie, pelargonie, begonie bulwiaste, heliotropy itp. Są to także byliny, ale dość kłopotliwe, gdyż ich kłącza, bulwy i cebule trzeba na zimę wykopać z ziemi, a wiosną posadzić na nowo. Niektóre z nich są bardzo dekoracyjne, warto więc się z nimi zapoznać.

Begonia bulwiasta wielkokwiatowa.

Duże kwiaty tej efektownej rośliny przypominają róże lub raczej kamelie. Znane są liczne odmiany o kwiatach pojedynczych lub pełnych; o płatkach gładkich, postrzępionych lub karbowanych, średnicy od 10 do 20 cm.
Kwiaty są w wielu przepięknych barwach i odcieniach - z wyjątkiem barwy niebieskiej.
Begonie nadają się zarówno na kwietniki jak i do skrzynek balkonowych. Dobrze rosną tylko w żyznej, wilgotnej glebie, również w miejscach zacienionych.
Jesienią części nadziemne rośliny ścinamy, wyjmujemy bulwy z ziemi i przechowujemy w pomieszczeniu np. w piwnicy, w kwietniu - maju bulwy sadzimy do ziemi, na rabatach co 25 cm.
Begonie bulwiastą możemy rozmnażać przez podział (pocięcie) dużych zdrowych bulw w ten sposób by na każdym kawałku pozostało jedno oczko, miejsce cięcia osuszyć, posypać popiołem drzewnym i posadzić.

Dalia.

 Dalia jest jedną z bardziej popularnych bylin sezonowych, jest bardzo efektowna i łatwa w uprawie. W ciągu ostatnich lat wyhodowano mnóstwo odmian tej byliny o przepięknych odcieniach i kombinacjach barwy czerwonej, różowej, żółtej i białej. Pod względem kształtu wśród dalii możemy wyodrębnić cztery grupy:
-dalie dekoracyjne o wielkich kwiatach i szerokich płatkach,
-dalie kaktusowe o płatkach zwiniętych w wąskie rurki,
-dalie pojedyncze, przeważnie są to odmiany niskie,
-dalie pomponowe o kształcie kwiatów przypominającym pompony.
Wysokie i średnio wysokie odmiany dalii najładniej prezentują się w dużych grupach na tle zieleni np. trawnika, żywopłotu lub pnączy.Niskie, karłowe dalie, najczęściej o kwiatach pojedynczych sadzimy na kwietnikach lub w skrzynkach na tarasie (skrzynki powinny być większe niż te, których używamy do uprawy roślin balkonowych). Dalie rosną dobrze na glebach żyznych w miejscach nasłonecznionych i osłoniętych od wiatru.
Odmiany wysokie sadzimy co 1m, średnio wysokie co 75cm, a karłowate co 50cm.
Bulwiaste korzenie dalii przechowujemy zima w pomieszczeniu suchym, ale niezbyt ciepłym, zasypane suchym torfem ogrodniczym. Na miejsce stałe wysadzamy w kwietniu.

Mieczyki.

Mieczyki są ozdoba naszych ogrodów i mieszkań ze względu na piękne ogromne kwiaty we wszystkich kolorach tęczy. Można z nich tworzyć grupy bylinowe lub posadzić na rabacie z przeznaczeniem na kwiat cięty. Żeby mieczyki cieszyły nas swym pięknem przez całe lato należy sadzić je partiami co dwa tygodnie od połowy kwietnia do połowy maja w dobrze nawiezionej, żyznej glebie i w słonecznym miejscu. Jeżeli miejsce przeznaczone pod uprawę mieczyków nie jest osłonięte od wiatru należy zastosować podpórki. Mieczyki sadzimy na głębokość 10-15cm.
Bulwy mieczyków pozostawiamy w ziemi do pierwszych przymrozków, następnie wykopujemy, usuwamy uszkodzone mrozem liście i rozkładamy bulwy w płaskich pojemnikach w przewiewnym miejscu, aby całkowicie obeschły. Gdy bulwki całkowicie obeschną, usuwamy starą, pomarszczoną bulwę, wykręcając ją delikatnie u podstawy młodej bulwy. Usuwamy zewnętrzne twarde łupiny, a następnie delikatnie odrywamy małe bulwy przybyszowe. Oczyszczone bulwy wkładamy do papierowych toreb, które umieszczamy w siatce i zawieszamy pod dachem, aby miały swobodny dostęp świeżego powietrza.

Pelargonie.

 Pelargonie znamy przede wszystkim jako rośliny używane do dekoracji balkonów. Najlepiej będą wyglądały w skrzynkach na tarasie, można też posadzić je na niewielkiej rabatce.
Najczęściej uprawiane są pelargonie rabatowe o okrągłych liściach z ciemnozieloną, brunatną lub żółtą smugą, biegnącą dookoła brzegów i dużych pojedynczych lub pełnych kulistych "bukietach" kwiatów barwy białej, różowej, kremowej lub czerwonej. Kwitną od maja do września.
Często uprawiane są też pelargonie bluszczolistne, o zwisających pędach i podobnych do bluszczu, sztywnych, lśniących liściach. Nadają się na tarasy.
Pelargonie wymagają żyznej gleby i słońca. Sadzimy je w odległości20-30cm.
Pelargonie powinny być zabrane z dworu przed pierwszymi mrozami. Pozostawiamy je do przezimowania w chłodnym, wolnym od mrozu miejscu. Rośliny przycinamy mniej więcej w połowie długości, liście usuwamy gdy staną się brązowe, wodę podajemy tylko w takich ilościach aby ziemia całkowicie nie wyschła. Wiosna gdy pojawią się pierwsze pędy stopniowo zwiększamy podlewanie. Pelargonie są bardzo wrażliwe na mróz, dlatego wystawiamy je na dwór, gdy jesteśmy całkowicie pewni, że niebezpieczeństwo mrozów minęło.

Heliotrop.

 Heliotrop jest rośliną o pięknym waniliowym zapachu, dorastającą do wysokości od25 do 50cm, bardzo wrażliwa na przymrozki, o małych delikatnych kwiatach koloru fioletowego lub ciemno błękitnego, zebranych w bukiety. Kwitnie od czerwca do jesieni. Wymaga stanowiska słonecznego. Wspaniale rośnie na każdej dobrze przepuszczalnej glebie. Roślina ta nadaje sie do obsadzania klombów, na miejsce stałe należy ją sadzić na końcu maja i na początku czerwca. Młodym rośliną należy kilkakrotnie uszczykiwać wierzchołki w celu lepszego rozkrzewienia.