Sadzenie i pielęgnacja roślin ozdobnych - drzewa, krzewy, żywopłoty i pnącza.

                                         Uprawa drzew i krzewów ozdobnych.

Sadzenie. Zasadniczo dla drzew i krzewów wystarczy głębokie przekopanie ziemi z nawozami, takie jakie przeprowadzamy w całym ogrodzie. Większość drzew i krzewów liściastych sadzimy w okresie ich spoczynku, tzn.wczesną wiosną lub późną jesienią; natomiast drzewa i krzewy iglaste możemy sadzić wiosną i pod koniec lata; drzewa i krzewy przygotowane specjalnie do sadzenia z bryłą korzeniową mogą być sadzone przez cały rok z wyjątkiem mroźnych dni. Wiosenne sadzenie drzew i krzewów, szczególnie na glebach ciężkich, daje większą gwarancję przyjęcia się roślin, ze względu jednak na krótki okres wiosennego sadzenia większość roślin drzewiastych sadzimy jesienią. Gatunki wrażliwe na mrozy lub trudno przyjmujące się sadzimy wczesną wiosną. Z drzew należą do nich: brzoza, grab, buk, dąb, robinia i wiśnia ozdobna; zaś spośród krzewów :magnolia, migdałowiec, piwonia krzewiasta i wawrzynek.
Drzewa i krzewy iglaste oraz zimozielone sadzimy z bryłą korzeniową na wiosnę przed rozwinięciem się młodych pędów, tj. w kwietniu i na początku maja. Drugim terminem sadzenia iglastych jest koniec sierpnia i pierwsza połowa września.
Przywiezione ze szkółki drzewa oraz krzewy rozpakowujemy, sprawdzamy ich stan i dołujemy w miejscu osłoniętym tak, aby korzenie były całkowicie okryte ziemią Po zasypaniu korzeni ziemię lekko udeptujemy i obficie podlewamy. Przed sadzeniem każdą sadzonkę dobrze oglądamy, a nadłamane lub skaleczone korzenie odcinamy tuż nad złamaniem.
Dołki pod drzewa i krzewy powinny być takiej wielkości, aby korzenie mogły się w nich swobodnie zmieścić. Na dnie dołka usypujemy kopczyk z ziemi zebranej z wierzchniej warstwy gleby. W przygotowany dołek wbijamy palik takiej długości, aby po wbiciu go w ziemię na głębokość 50-70cm sięgał pod pierwszą (dolną) gałązkę korony drzewa. Górny koniec palika wygładzamy, aby nie kaleczył drzewa; natomiast dolny koniec powinien być opalony, ca zabezpieczy go przed gniciem. Najwygodniej jest sadzić, gdy sadzą dwie osoby. Jedna umieszcza drzewko w dołku i jedną ręką przytrzymuje je przy paliku, a drugą rozkłada korzenie na kopczyku tak, ab nie były podwinięte. Druga osoba przysypuje korzenie ziemią. W czasie przysypywania osoba trzymająca drzewko lekko nim wstrząsa, aby rozdrobniona ziemia dokładnie otoczyła korzenie. Po zasypaniu 3/4 dołka ziemię udeptujemy przy brzegach, a na wierzch sypiemy ziemię wybraną ze spodu dołka podczas kopania. Drzewko powinno być posadzone na taką głębokość na jakiej rosło w szkółce. Podobnie jak drzewa sadzimy krzewy, jednak nie wbijamy palika.
Bezpośrednio po posadzeniu drzew i krzewów robimy wokół nich zagłębienie i podlewamy jedną lib dwiema konewkami wody. Sadząc jesienią, po podlaniu usypujemy wokół roślin kopczyki z ziemi na wysokość ok 30cm w celu zabezpieczenia korzeni i dolnej części pnia lub pędów przed mrozem.Wiosną kopczyki rozgarniamy. Rośliny bardziej wrażliwe na mrozy zabezpieczamy na zimę owijając ich pnie, korony czy pędy słomą lub matami.
Drzewa i krzewy iglaste sadzimy z bryłą korzeniową, którą przed sadzeniem dobrze jest zanurzyć w wodzie. Doły pod rośliny sadzone z bryłami korzeniowymi powinny być odpowiednio szersze i głębsze. Gdy dolne warstwy ziemi w dołach są zbyt suche na kilka godzin przed sadzeniem zalewamy je wodą. Po posadzeniu obficie podlewami i zraszamy od czasu do czasu, aż się przyjmą. Drzewa i krzewy iglaste posadzone wiosną w dni słoneczne cieniujemy.
Podobnie jak z roślinami iglastymi postępujemy z krzewami zimozielonymi, które również przesadzamy z bryłą korzeniową. Do typowych roślin zimozielonych należy różanecznik. Wymaga on dla właściwego rozwoju odpowiednio przygotowanej gleby i stanowiska. W miejscach wyznaczonych pod różaneczniki wybieramy ziemię na głębokość 50cm, średnica dołu zależy od ilości przewidywanych roślin (różaneczniki sadzimy w rozstawie 1,5x1,5m). Dno i brzegi wykopu (jeśli gleba nie jest gliniasta) wykładamy 5-8cm warstwą gliny i lekko ją ugniatamy. Do dołu wsypujemy dobrze wymieszaną ziemię składającą się z : 1/2 torfu ogrodniczego; 1/4 ziemi bagiennej zmieszanej z przegniłym igliwiem sosnowym oraz 1/4 piasku. Posadzone rośliny bardzo obficie podlewamy, a w dni słoneczne cieniujemy.

Pielęgnacja roślin po posadzeniu.
Korony drzew liściastych przycinamy tylko raz po posadzeniu , skracając pędy o 1/2. Późniejsze cięcia ogranicza się do usuwania uszkodzonych lub krzyżujących się gałęzi. Krzewy ozdobne również przycinamy po posadzeniu. W następnych latach wczesną wiosną prześwietlamy krzewy kwitnące, tzn.usuwamy pędy złamane, bardzo stare lub zbyt silnie zagęszczające krzew. Po przekwitnięciu pędy możemy skrócić o 1/3 długości; krzewy będą wtedy foremne i obficiej zakwitną w następnym roku. Z krzewów nie mających dekoracyjnych owoców po przekwitnięciu usuwamy kwiatostany, usuwamy też odrosty korzeniowe (odcinamy je przy nasadzie ), gdyż osłabiają one krzew. Roślin iglastych po posadzeniu nie przycinamy. Pielęgnacja ich polega na podlewaniu w czasie suszy, a także jesienią, oraz na spulchnianiu  gleby i ściółkowaniu. Tylko w wyjątkowych przypadkach skraca się pojedyncze gałązki dla poprawienia pokroju lub zagęszczenia krzewu lub drzewa. Oczywiście nie dotyczy to żywopłotów z gatunków iglastych, które strzyżemy każdego roku.

Uprawa gleby pod drzewami i krzewami polega na płytkim przekopaniu na wiosnę, wyściółkowaniu torfem lub rozłożonym obornikiem w ciągu lata oraz przekopaniu późną jesienią. Drzewa i krzewy podlewamy wiosną i w pierwszej połowie lata w okresie suszy. Podlewanie jesienne ma duże znaczenie dla krzewów iglastych i zimozielonych liściastych, gdyż rośliny te nawet zimą wyparowują duże ilości wody. Nasycenie gleby wodą wokół nich przed nastaniem mrozów zabezpieczy je przed nadmiernym wysychaniem.

                            Zakładanie i pielęgnowanie żywopłotów.

Glebę pod żywopłot przygotowujemy tak jak pod krzewy ozdobne. Nie kopiemy osobnych dołów lecz jeden wspólny rów o takiej szerokości i głębokości, aby korzenie sadzonych roślin swobodnie się w nim zmieściły. Jeżeli ziemia w tym miejscu nie była odpowiednio uprawiona, kopiemy większy rów i dosypujemy żyznej gleby. Wzdłuż rowu kładziemy długą deskę z zaznaczonymi odległościami, w jakich mają rosnąć krzewy - to nam ułatwi pracę. Zaraz po posadzeniu rośliny przycinamy, aby je pobudzić do silniejszego rozkrzewiania się.
Krzewy słabo rozgałęzione przycinamy na wysokość około 15 cm nad ziemią, a silniej rozgałęzione  na wysokość 20-30cm. Drugi raz przycinamy żywopłot w rok po posadzeniu, pod koniec zimy. Tniemy go na wysokość połowy przyrostu z ubiegłego roku. W dalszych latach trzeba już ciąć żywopłot trzy razy w roku; pierwszy raz w marcu -tniemy wówczas ubiegłoroczne przyrosty- drugi raz w czerwcu - przyrosty tegoroczne - i trzeci raz w połowie sierpnia. Dopóki żywopłot nie osiągnie pożądanej wysokości, przy każdym cięciu pozostawiamy 10-30cm nowego przyrostu, później tniemy tuż przy zakończeniu przyrostu poprzedniego. Jeżeli żywopłot jest już stary i ogołocił się od dołu, warto go ściąć na wysokość 20-30cm nad ziemią, później tniemy go jak żywopłot nowo założony.

                                           Uprawa pnączy.

Pnącza trwałe sadzimy tak samo jak krzewy i o tej samej porze, tzn. jesienią, wiosną sadzimy tylko gatunki wrażliwe. Dla roślin, które mają piąć się po ścianach domów dołki musimy przygotować bardzo starannie, gdyż gleba pod murami jest zazwyczaj uboga. Dołki robimy obszerne - przynajmniej 60x60x60cm - w odległości 30cm od muru, a jałowa ziemie wybieramy i zastępujemy ją ziemią żyzną.
Pnącza samoczepne po posadzeniu przytwierdzamy za pomocą sznurka lib drutu do obiektu , który mają okrywać, aby nie rozłożyły się na ziemi. Rośliny wijące się i pnące przy pomocy wąsów lub ogonków liściowych także początkowo przywiązujemy do podpory w jednym lub dwóch miejscach.
Pnącza wrażliwe na mróz warto okrywać na zimę matami bez odczepiania od podpory, innym wystarczy w pierwszych latach po posadzeniu usypanie kopczyka z ziemi nad korzeniami.
Pnącza wymagające żyznej gleby warto co roku wyściókować obornikiem lub podlać roztworem mieszanki nawozów. Roślin tych zasadniczo nie przycinamy, aby nie psuć naturalnego, wiotkiego pokroju. Jeżeli pędy zbyt cieniują np. taras lub okno, odsuwamy je na boki i podwiązujemy. Pedy stare, suche lub zniszczone usuwamy wczesną wiosną, wycinając je u nasady.

Ozdobne pnącza trwałe i żywopłoty.

             Trwałe pnącza dekoracyjne.

Rośliny pnące są w miastach niezastąpione, można dzięki nim uzyskać pionową ścianę zieleni, która nie zajmuje dużo miejsca w ogrodzie. Posadzenie kilku pnączy przy domu, pergoli czy trejażu, stworzy nam piękne zielone ściany i przyjemny, zaciszny nastrój, mogą też być użyte do zakrycia części gospodarczej. Przy ścianach najlepiej posadzić pnącza samoczepne, gdyż nie wymagają krat i nie trzeba ich przywiązywać. Są jednak pięknie kwitnące gatunki wśród pnączy niesamoczepnych, dla których warto zadać sobie trochę trudu i zrobić podpory. Gatunki te doskonale nadają się do sadzenia przy pergolach, trejażach, bramkach, ogrodzeniach itp. Pnącza posadzone przy ogrodzeniach tworzą zieloną ścianę oddzielającą nas od ulicy lub sąsiadów, a efekt osiągamy szybciej niż gdybyśmy posadzili żywopłot.Poniżej charakterystyka niektórych popularnych gatunków roślin pnących - róże omówię w jednym z kolejnych postów.

Kokornak wielkolistny.
Jest to wijące się pnącze o wielkich, sercowatych liściach i oryginalnych, rurkowatych, fajkowato wygiętych, zielonkawożółtych kwiatach,ukrytych pod liśćmi. Kwitnie w maju i czerwcu. Wyrasta do 10 m. Dobrze rośnie w miejscach zacienionych - bezpośrednie nasłonecznienie jest dla niego szkodliwe, jest też odporny na mróz. Wspaniale wygląda przy pergolach lub słupach, które szczelnie okrywa. 

Powojnik.
Najbardziej rozpowszechniony jest powojnik pnący. Rozrasta się bardzo mocno i pnie do wysokości 10m. Kwitnie obficie od lipca do sierpnia, a ozdobą są nie tylko niewielkie, kremowobiałe kwiaty zebrane w wiechy, ale także srebrzyste, puszyste owoce. Jest wytrzymały na mrozy i suszę, nie wymaga też specjalnie żyznej gleby. Powojnik ten nadaje się do dużych ogrodów, gdyż rośnie bardzo szybko i silnie się rozrasta. Sadz się go przy ogrodzeniach z siatki, jest niezastąpiony do okrywania dużych pergoli. Powojnik Jackmana jest niższy - dorasta do 4m, ma cienkie i wiotkie pędy i nieliczne liście, ale jest bardzo dekoracyjny dzięki dużym, ciemnofioletowym kwiatom, które osadzone są sztywno w kącikach liści. Kwitnie od lipca do września. Najładniej wygląda rozpięty na kratach przy ścianie lub na trejażu - pędy należy przywiązywać.Najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, w miejscach słonecznych lub zacienionych. Nie znosi przesuszenia - trzeba go więc często podlewać. Podobne wymagania ma wiele pięknych powojników o kwiatach niebieskich, różowych i białych.

Rdest Auberta.
Jego zaletą jest bardzo szybki wzrost (dorasta do 15m ) i bardzo długi okres, niewiarygodnie obfitego  kwitnienia trwający od lipca do października. Kwiaty ma drobne, białe, a pędy cienkie, wiotkie, zwisające. Nadaje się do obsadzania wysokich pergoli i ogrodzeń w miejscach słonecznych, a także ścian domów. Wymaga silnych podpór, ponieważ słabe konstrukcje mogą ulec zniszczeniu pod ciężarem pędów i liści. Rośnie nawet na niezbyt żyznych glebach, lecz wymaga zasilania, a w czasie suszy także podlewania.

Glicynia - słodlin - wisteria.
Glicynia kwiecista jest to jedno z najpiękniejszych i bardzo lubianych pnączy o liściach przypominających robinię białą i kwiatach podobnych do kwiatów złotokapu. Najlepiej posadzić ją przy słonecznej ścianie domu (wymaga podpór ), a w maju i czerwcu, a więc w okresie kwitnienia widok będzie, widok będzie wyjątkowo piękny. Kwitnie w kolorze blado-fioletowym lub różowo-purpurowym i bardzo przyjemnie pachnie. Rośnie wysoko i bujnie, lubi gleby żyzne i cieple, miejsca zaciszne. W zimie może przemarzać - lepiej więc okryć pędy przyziemne, z których na wiosnę szybko odrosną nowe.Glicynia chińska od glicyni kwiecistej różni się tym, że kwitnie wcześniej; kwiatostany ma krótsze; kwiaty słabiej pachnące w kolorze ametystowo-fioletowym; jest też bardziej odporna na mróz.

Wiciokrzew, kaprifolium. 
Wiciokrzewy możemy tak dobrać, że będą kwitły od maja do jesieni. Wrastają na wysokość od 3 do 7m, nadaję się do okrywania bramek, pergoli i trejaży. Wyglądają też pięknie przy domu, ale trzeba wtedy zastosować pomocnicze urządzenia podtrzymujące, gdyż wiciokrzewy są pnączami wijącymi się. Lubią żyzne i dość wilgotne gleby oraz ciepłe, zaciszne miejsca. Nie mają specjalnych wymagań w kwestii nasłonecznienia, równie dobrze rosną w słońcu jak i w cieniu. Są dość wytrzymałe na mrozy. Bardzo wartościowym gatunkiem jest wiciokrzew pomorski o miłym zapachu i kwiatach różowych lub złocisto-białych, kwitnący obficie od czerwca do lipca. Jego odmiana późna Serotina kwitnie od lipca do września, kwiaty ma ciemnopurpurowe, wewnątrz żółte. Najwcześniej, bo w maju, kwitnie wiciokrzew prewiercień o kwiatach kremowo-białych, silnie i przyjemnie pachnących. Wiciokrzew Tellmanna jest jedntm z najładniejszych, szybko rosnących pnączy. Zakwita w czerwcu - lipcu, obsypując roślinę masą słabo pachnących, pomarańczowo-żółtych kwiatów.

Winobluszcz.
Najbardziej znany jest  winobluszcz pięciolistkowy tzw. dzikie wino. Szczególnie dekoracyjny jest jesienią kiedy jego liście przebarwiają się i przybierają krwisto-purpurową barwę. Do podpór przyczepia się za pomocą wąsów, toteż najlepiej będzie się piął po ogrodzeniach z siatki, tworząc zieloną ścianę. Rośnie szybko i wymaga stałego przycinania. Do okrywania ścian lepsza jest jego odmiana murowa, ma lepiej wykształcone tarczki czepne i może wspinać się po ścianach bez żadnych podpór. Obie te odmiany są  bardzo wytrzymałe na mrozy i dobrze rosną nawet na słabych glebach. Winobluszcz trójklapowy jest najefektowniejszym "winem"samoczepnym, nadaje się przede wszystkim do okrywania różnego rodzaju ścian.Jego pędy rozkładają się na ścianie równomiernie, wachlarzowato, a liście w lecie lśniące żywą zielenią, jesienią mienią się wszystkimi odcieniami czerwieni i długo utrzymują się na pędach. Jest jednak mniej odporny i w mroźne zimy może przemarzać.

Winorośl pnąca.
Pnącze z wąsami czepnymi o liściach przypominających winorośl szlachetną. Kwiaty ma niepozorne, ale bardzo silnie i przyjemnie pachnące. Kwitnie w końcu maja. Nadaje się do okrywania wysokich ogrodzeń i dużych pergoli. Pnącze rośnie bardzo bujnie i jesienią należy je przycinać.

                                    Żywopłoty.

Doskonałym ogrodzeniem,a jednocześnie jedną z najpopularniejszych form stosowania krzewów ozdobnych jest żywopłot. Może on spełniać różne funkcje.

Żywopłoty wysokie (1,5 -3 m) założone dookoła ogrodu stanowią dobrą osłonę od wiatru, kurzu, a także od hałasu ulicznego. Są pięknym tłem dla dla bylin i krzewów ozdobnych, przede wszystkim dla ranat z róż bukietowych.
Żywopłoty niskie (50 - 100cm) mogą zasłaniać kącik gospodarczy,kompost lub śmietnik, mogą też oddzielać poszczególne części ogrodu lub jego fragmenty.
Rozróżniamy dwa rodzaje żywopłotów: formowane (strzyżone) oraz nieformowane, tzn.składające się z roślin o naturalnym wzroście.
Żywopłoty formowane wymagają 2-3 krotnego przycinania w ciągu roku, co jest dość kłopotliwe. Mają one jednak i zalety; zajmują niewiele miejsca, są gęste i nieprzejrzyste, a ich wysokość możemy dowolnie regulować.
Żywopłoty nieformowane nie są tak zwarte jak żywopłoty formowane, lecz za to łatwiejsze w utrzymaniu i często bardziej efektowne, gdyż możemy je tworzyć z krzewów kwitnących.
Wybierając rośliny na żywopłoty szczególną uwagę zwracajmy na ich wymagania (zobacz post"Krzewy ozdobne - krótka charakterystyka gatunków )  i szukajmy takich, które będą u nas bardzo dobrze i szybko rosły ( pojedynczy krzew w ogrodzie łatwo wymienić, z żywopłotem sprawa jest trudniejsza i bardziej kosztowna ). Zakładając duże żywopłoty otaczające cały ogród krzewy sadzimy w dwóch rzędach odległych od siebie o 40-60cm. Rośliny w rzędach powinny rosnąć co 40-50cm; zależy to od siły wzrostu i krzewienia się poszczególnych gatunków. Krzewy na niższe żywopłoty, oddzielające poszczególne części ogrodu sadzimy w jednym rzędzie co 30-40cm.


  


         

Krzewy ozdobne - krótka charakterystyka popularnych gatunków

Krzewy ozdobne są dla naszych ogrodów nieocenionymi roślinami:
-uprawa ich jest bardzo łatwa i nie zabiera dużo czasu; są naprawdę piękne dzięki obfitemu kwitnieniu, różnorodności ulistnienia i barwnym, ozdobnym owocom,
-rosną szybko, lecz osiągają stosunkowo niewielkie rozmiary, a więc doskonale nadają się do małych ogrodów,
-ich gałązki pokryte kwiatami lub owocami bez szkody można ścinać (ładnie wyglądają w wazonach i zdobią mieszkanie od wiosny do jesieni.
Krzewy mają wielostronne zastosowanie: mogą stanowić osłony od wiatru i kurzu, można też sadzić je w odpowiednio zestawionych grupach lub pojedynczo.
Gatunków krzewów jest bardzo dużo, toteż rozważnie musimy ustalić ich dobór, aby nie przeładować ogrodu nadmierną ilością barw i kształtów oraz uniknąć zagęszczenia. W celu stworzenia dobrej osłony od wiatru czy kurzu wybierajmy krzewy dość wysokie i gęsto ulistnione, jak np. jaśminowiec, kalina,suchodrzew,tawuła,porzeczka alpejska itp. Rozmieszczać należy je tak, aby najwyższe z nich znalazły się najbliżej ogrodzenia, niższe zaś od strony ogrodu. Krzewy ładnych kwiatach lub owocach również powinny rosnąć od strony ogrodu, tak aby krzewy wyższe stanowiły dla nich tło.
Przy tworzeniu grup, czy to osłonowych, czy też dekoracyjnych, zbytniej różnorodności kolorów, która z pewnością powstanie, jeżeli każdy krzew będzie inny. Krzewy jednego gatunku czy odmiany powinniśmy sadzić po kilka (3-5 sztuk) obok siebie. Barwy kwiatów lub ilość poszczególnych grup powinny harmonizować ze sobą.
Niektóre krzewy i małe drzewka o dużych wartościach dekoracyjnych, jak np. tawuła wczesna, złotokap, migdałowiec, tamaryszek, można sadzić pojedynczo na trawniku lub przed grupami innych krzewów. Aby stworzyć z krzewów harmonijne grupy, wybierając je zwracajmy uwagę na wielkość i pokrój krzewu, porę kwitnienia i barwę kwiatów, barwy liści latem i jesienią oraz barwy owoców.
W naszym ogrodzie nie powinno zabraknąć też krzewów iglastych, urozmaicających go latem i ożywiających ciemną zielenią w zimie.Krzewy iglaste rosną powoli, dzięki czemu zajmują przez wiele lat mało miejsca w ogrodzie .Jeśli mamy psa, zrezygnujmy z krzewów iglastych, ponieważ nawet jeden mały piesek w ciągu roku potrafi się przyczynić do zniszczenia wielu z nich.

             

              Krzewy liściaste duże.

Budleja Davida - omżyn.
Krzew o szybkim wzroście,obfitych i pachnących kwiatach barwy fioletowo-purpurowej, różowej, lila lub białej.Kwiatostany przypominają wiechy lilaka (bzu), lecz są węższa. Zaletą tego pięknego krzewu jest późna pora kwitnienia;kwitnie od lipca do października - w okresie gdy większość krzewów już przekwitła. Dobrze rośnie na glebach żyznych i przepuszczalnych, lubi miejsca słoneczne. Należy na zimę okryć dolną część pędów liśćmi, gdyż w czasie silnych mrozów części nadziemne rośliny przemarzają, ale na wiosnę odrastają nowe pędy, które w lipcu zakwitną.

Kalina koralowa odmiana pełna (buldeneż).
Ten znany i efektowny krzew nazywany jest też "śnieżną kulą" ze względu na duże, śnieżnobiałe kwiaty. Liście kaliny jesienią przebarwiają się i okrywają krzew purpurom. Kalina wymaga wilgotnej i dość żyznej gleby. Dobrze znosi mrozy.

Magnolia.
Magnolia jest jednym z najpiękniej kwitnących krzewów, niestety mało rozpowszechnionym, gdyż niezbyt dobrze znosi nasze zimy. Warto jednak poświęcić jej trochę trudu, gdyż wiosną będzie najpiękniejszą ozdobą naszego ogrodu. Ponieważ krzew ten wyrasta wysoko (nawet do 8 m ) i zazwyczaj ma postać małego drzewka, najlepiej wygląda posadzony samotnie w słonecznym miejscu na trawniku, aby jego piękne kwiaty były widoczne z każdej strony. Można też posadzić magnolię przy domu od poludniowej strony, lubi bowiem zaciszne i ciepłe miejsca.
Najwytrzymalsza na mróz jest magnolia japońska i nie trzeba okrywać jej na zimę. Koronę ma szeroką, nisko osadzoną lub nawet rośnie krzweiasto. Niestety zaczyna kwitnąć dopiero po 8-10 latach po posadzeniu, ale później zakwita każdego roku.Kwiaty pojawiają się w końcu lipca,zanim rozwiną się liście, są one białe, zaróżowione lekko u nasady, o szeroko rozchylających się płatkach.
Najbardziej popularnym u nas gatunkiem magnolii jest magnolia pośrednia, zwana też magnolią Soulange'a. Kwiaty ma bardzo duże, kielichowate, z zewnątrz zaróżowione. Kwitnie od połowy kwietnia do połowy maja a czasami nawet dłużej. Zaczyna kwitnąć znacznie wcześniej od magnolii japońskiej, bo już w drugim roku po posadzeniu. Trzeba ją okrywać na zimę, gdyż jest wrażliwa i czasem przemarza.

Ognik szkarłatny.
Jest to krzew zdobiący ogród przez cały rok - jest zielony nie tylko latem, ale i zimą -, w końcu maja pokrywa się białymi kwiatami, ale najpiękniejszy jest jesienią, gdy jest obsypany koralowoczerwonymi owocami, które wspaniale kontrastują z ciemnozielonymi, lśniącymi liśćmi. Rośnie powoli i wyrasta do dwóch metrów. Dobrze wygląda posadzony na brzegach grup różnych krzewów oraz wzdłuż ogrodzenia, może też być sadzony jako nieformowany żywopłot. Ognik jest na ogół wytrzymały na mrozy, ale w ostye i długotrwałe zimy należy go okryć, gdyż częściowo przemarza.

Rokitnik pospolity.
Doskonały krzew do ogrodów o niezbyt dobrej glebie, rośnie nawet na piaskach, jest wytrzymały na suszę i mróz i nie przeszkadzają mu zanieczyszczenia powietrza, które uniemożliwiają uprawę w miastach wielu innych  roślin. Rokitnik ma delikatne gałęzie pokryte wąskimi, szarozielonymi liśćmi, a od września jest wprost oblepiony pomarańczowymi owocami, które utrzymują się na gałązkach prawie przez całą zimę. Owoce te zawierają dużo witaminy C i można z nich robić przetwory. Rokitnik nadaje się raczej do dużego ogrodu gdyż potrzebuje dużo miejsca - rozrastając się silnie zagłusza sąsiadujące z nim rośliny.

Tamaryszek
Krzew ten bardzo różni się od innych dzięki delikatnym, luźno rozmieszczonym gałązką, pokrytym małymi igiełkowatymi liśćmi. Liście to znajdują się tylko na pędach jednorocznych, co jeszcze bardziej podkreśla lekką, ażurową strukturę krzewu. Kwiaty ma drobne, różowe lub karminowe, zebrane w wiechy. Krzew ten najładniej wygląda w grupach na trawniku, ale rosnący pojedynczo również jest bardzo efektowny. W małym ogródku lepiej posadzić jeden egzemplarz, ponieważ krzew jest rozłożysty i zajmuje dużo miejsca. Najczęściej uprawiane są: tamaryszek drobnokwiatowy, kwitnący jasno-różowo na początku maja i tamaryszek odeski, również jasno-różowy, kwitnący w lipcu i sierpniu. Krzewy te rosna dobrze nawet na glebach suchych i piaszczystych, są odporne na suszę i zasolenie gleby, jednak należy je sadzić w miejscach dobrze nasłonecznionych. W czasie ostrych zim gałęzie przemarzają, ale szybko odbijają nowe pędy.

Złotokap pospolity.
Ten piękny, wysoki krzew ma żółte kwiaty przypominające kwiaty robinii białej, lecz zebrane w znacznie dłuższe grona. Zwisają one ze wszystkich gałęzi tak obficie, że krzew nazywany jest popularnie "złotym deszczem". U złotokapu zwyczajnego grona mają długość około 20 cm, u jego mieszańca -"złotokapu Waterera" dochodzą do 40 cm, mają kwiaty gęściej osadzone, lekko pachnące i jeszcze obficiej pokrywają krzew. Dobrze rośnie na glebach żyznych w miejscach nasłonecznionych lub w półcieniu. Jest nie tylko efektowny ale i wytrzymały na niskie temperatury. Kwitnie od maja do lipca, wspaniale wygląda posadzony samotnie na trawniku. UWAGA  roślina trująca!

              Krzewy liściaste średnie.

Forsycja.
Swoją popularność zawdzięcza bardzo wczesnemu kwitnieniu - w czerwcu lub na początku maja cała obsypana jest delikatnymi, żółtymi kwiatami. Doskonale znosi cięcie, można więc ścinać kwitnące gałązki do wazonów, można też ścinać gałązki zimą - pozostawione w wazonie w ciepłym pomieszczeniu po 3-4 tygodniach zakwitną. Forsycja dobrze rośnie nawet na słabych glebach, lubi słońce. W czasie ostrych zim mogą przemarzać pąki kwiatowe lub nawet całe pędy - nie trzeba się jednak tym martwić, gdyż jeszcze w ciągu lata wyrosną nowe gałązki, a krzew zakwitnie w następnym roku. 

Hortensja.
Hortensje to nie tylko znane kwiaty szklarniowe - to także gatunki rosnące"pod gołym niebem" i doskonale nadające się do dekoracji ogrodów. Należy do nich hortensja bukietowa odmiana wielkokwiatowa, o białych kwiatach różowiejących w miarę przekwitania,zebranych w okazałe kwiatostany. Kwitnie w sierpniu-wrześniu, a więc zdobi ogród wtedy, gdy większość krzewów już przekwitła. Podobna do niej, lecz nieco niższa jest hortensja krzewiasta kwitnąca w lipcu. Hortensje najładniej wyglądają sadzone pojedynczo lub małymi grupami na trawniku albo na tle żywopłotu, można też sadzić je wzdłuż drogi. Wymagają żyznej i wilgotnej gleby, o odczynie lekko kwaśnym. Trzeba je też chronić przed mrozem przez okrywanie przyziemnych części liśćmi. Krzewy hortensji należy wiosną krótko przyciąć, kwitną wówczas obficiej. Hortensje nie lubią przesuszenia - w czasie suszy należy je podlewać.

Irga.
Ozdobą krzewów należących do tego rodzaju są przede wszystkim owoce - czarne lub czerwone - długo utrzymujące się na gałązkach. Niektóre gatunki mają ładne, błyszczące liście, nabierające jesienią purpurowych lub złotych odcieni. Irgi mogą być sadzone pojedynczo, jednak ładniej wyglądają w grupach posadzone przy ogrodzeniu, schodach, murkach czy tarasach. mogą też być stosowane na mzywopłoty formowane - szczególnie irga błyszcząca. Żywopłoty z innych gatunków są cenione dlatego, że nie wymagają formowania. Ładna i dość odporna na mróz jest irga rozkrzewiona o ciemnozielonych, błyszczących liściach i czerwonych owocach. Wartościowymi gatunkami są też: irga Diesla, która ma liście owłosione od spodu i szkarłatne owoce, oraz irga wielkokwiatowa o ozdobnych dość dużych kwiatach i owocach. Irgi mają niewielkie wymagania glebowe, jednak lepiej rosną na glebach lekkich i przepuszczalnych w miejscach nasłonecznionych lub w półcieniu.

Jaśminowiec.
Krzew ten znany pod nazwą jaśminu pachnie tak pięknie i kwitnie tak obficie, że w każdym ogrodzie warto znaleźć dla niego trochę miejsca. Jest przy tym mało wymagający - dobrze rośnie nawet na gorszych glebach, zarówno w słońcu jak i w cieniu. Doskonale też wytrzymuje mrozy bez żadnego okrywania. Kwitnie w końcu maja i w czerwcu. Można go sadzić pojedynczo lub w grupach, ze względu na silnie zagęszczoną koronę nadaje się na osłony i żywopłoty.

Lilak, bez.
Spośród wielu dekoracyjnych bzów najbardziej lubiany i najczęściej sadzony jest zwykły bez pachnący, jego prawidłowa nazwa brzmi lilak pospolity. Bzy można sadzić pojedynczo na trawniku, przy drodze lub koło domu. Nie mają one szczególnych wymagań i chociaż lepiej rosną na glebach żyznych to można je sadzić nawet na glebach piaszczystych, jednak wówczas trzeba krzew co pewien czas podlewać. Ładnym, lecz obecnie rzadkim gatunkiem jest lilak chiński znany pod nazwą bzu perskiego. Jego kwiaty o dużych okrągłych płatkach zebrane są w okazałe luźne wiechy,szczególnie efektowne u odmian purpurowofioletowej i różowofioletowej. Lilak chiński lepiej się prezentuje w większych ogrodach.

Migdałowiec trójklapowy.
Ten znany wiosenny krzew cieszy się ogólną sympatią. Zasługuje na nią w zupełności, bo jego giętkie gałązki, oblepione w kwietniu i maju bladoróżowymi kwiatami, podobnymi do małych, pełnych różyczek, są naprawdę prześliczne. Dlatego można mu wybaczyć nawet duże wymagania - gleba żyzna, miejsce nasłonecznione, a także okrywanie, gdyż w czasie ostrych zim przemarza - i dołożyć wszelkich starań, aby zabłysnął w całej okazałości. Najładniej wygląda rosnąc pojedynczo na tle trawnika. Oprócz zwykłych form krzewiastych  są też formy pienne, tj. szczepione na wysokim pniu, jednakże bardziej zalecane są formy krzewiaste, które wyglądają naturalniej i lepiej znoszą mrozy.

Porzeczka - gatunki ozdobne.
Porzeczki to nie tylko krzewy owocowe, niektóre są bardzo ładnymi krzewami ozdobnymi. Można tu wymienić porzeczkę złotą o wcześnie rozwijających się żółtych, pachnących kwiatach i porzeczkę alpejską doskonale nadającą się na żywopłoty. Ładna jest też porzeczka krwista o krwistoczerwonych kwiatach zebranych w duże grona, jednak trochę gorzej znosi ona mrozy niż poprzednio wymienione gatunki. Porzeczki dobrze rosną na każdej glebie, oby tylko nie była zbyt sucha, jałowa czy podmokła, nie mają też wymagań co do nasłonecznienia.

Różanecznik.
W ogrodach spotykamy często różna gatunki różaneczników, są to krzewy zimozielone, o dużych skórzastych liściach i dużych osadzonych na szczycie gałązek kwiatach, przypominających kwiaty azalii. Rośliny to są przepiękne w czasie kwitnienia, które trwa od maja do lipca, w zależności od gatunku. Najpopularniejsze gatunki to: różanecznik katawbijski i różanecznik Smirnowa oraz ich liczne odmiany różniące się barwą, odcieniem oraz wielkością kwiatów. Można je sadzić w niewielkich grupach lub pojedynczo.Te piękne krzewy są niestety mało odporne na mrozy i bez specjalnej troski mogą nie przetrwać zimy. Zachęcam jednak do ich uprawy, bowiem za poniesiony trud odwdzięczają się obfitym kwitnieniem i bogactwem barw. Różaneczniki potrzebują dużej wilgotności i kwaśnej gleby. Należy je podlewać bardzo obficie w okresach bezdeszczowych  a także jesienią, aż do nadejścia mrozów. Wybierając miejsce pod różanecznik starajmy się aby było ono lekko zacienione, szczególnie w godzinach południowych. Na zimę należy krzewy okryć torfem lub liśćmi możliwie wysoko, okrywanie całych krzewów nie daje dobrych rezultatów.
Znacznie lepiej niż różaneczniki zimozielone znosi mrozy różanecznik żółty, zwany potocznie azalią pontyjską. Jest to silnie rozgałęziony krzew o kwiatach w różnych odcieniach barwy żółtej, pomarańczowej i różowej, silnie i przyjemnie pachnących - kwitnie w maju przed rozwinięciem się liści. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych i kwaśnych, wymagania ma podobne jak gatunki opisane wcześniej. Różaneczniki żółte należy sadzić w grupach, gdyż posadzone pojedynczo są mniej efektowne.

Suchodrzew.
Do tego rodzaju należą nie tylko pnącza i wiciokrzewy, ale również krzewy, kwitnące obficie od maja do lipca. Znane są liczne gatunki i odmiany o kwiatach różnej wielkości i barwy, niektóre silnie pachnące. Na polecenie zasługują: suchodrzew Korolkowa, o kwiatach różowych i suchodrzew pospolity o kwiatach białych, szczególnie nadający się na miejsca zacienione. Suchodrzewy powinny być sadzone w grupach wielogatunkowych, raczej w większych ogrodach. Bardzo dobrze rosną na każdej glebie i w miejscach zacienionych.

Tawuła
Tawuły należą do najważniejszych krzewów polecanych do ogrodów. Jednym z najbardziej znanych i polecanych gatunków jest tawuła wczesna, pędach łukowato wygiętych do ziemi, w maju obsypanych na całej długości drobnymi, białymi kwiatami. Jest krzewem bardzo dekoracyjnym, odpornym na mrozy i suszę. Nadaje się na żywopłoty nieformowane i strzyżone. Tawuła van Houtte'a jest do niej podobna, lecz rośnie silniej i kwitnie później - w końcu maja. Również dobrze wytrzymuje mrozy. Oba gatunki mają skromne wymagania i rosną dobrze na wszystkich glebach.

Wajgela cudowna, krzewuszka.    
Krzew często spotykany w parkach miejskich. Bardzo obficie kwitnie od maja do lipca, kwiaty barwy białej, ciemnopurpurowej, czerwonej lub różowej, przypominające wyglądem dzwonki, ma osadzone po kilka w kątach liści.Krzewuszki można sadzić grupami zarówno w miejscach słonecznych jak i zacienionych. Wymagania glebowe mają przeciętne, choć najlepiej rosną i kwitną na glebie użyźnionej kompostem. W czasie ostrych zim przemarzają - wiosną jednak wypuszczają nowe pędy.

Żylistek.
Krzew ten częściej sadzony jest w parkach niż w ogrodach, warto jednak się nim zainteresować, gdyż kwitnie bardzo ładnie, obficie i długo - od maja do lipca. Najwcześniej kwitnie żylistek wysmukły o białych kwiatach. Ładny jest też żylistek różowy o kwiatach dzwonkowatych na zewnątrz różowych, wewnątrz zaś białych, a jego odmiana karminowa ma duże czerwono-karminowe kwiaty zebrane w gęste wiechy. Cennym bo wytrzymałym na mróz gatunkiem jest żylistek Lemoine'a o dużych, białych kwiatach. Żylistki można sadzić pojedynczo lub w grupach w miejscach nasłonecznionych lub zacienionych. Dobrze rosną na glebach średnio wilgotnych. Są odporne na mróz podczas ostrych i długotrwałych zim przemarzają tylko pędy znajdujące się nad pokrywą śnieżną.  

              Krzewy liściaste małe.

Berberys Thunberga.
Krzew o ładnym, prawie kulistym pokroju, dorastający do 1m. W maju pokryty jest żółtymi kwiatami, jednak najpiękniejszy jest jesienią, gdy liście zmieniają kolor na żółty i karminowy, a gałązki oblepione są jaskrawoczerwonymi owocami, nie opadającymi przez całą zimę.Jego purpurowa odmiana ma liście brązowo-purpurowe i pędy pokryte cierniami.Dobrze rośnie na glebach wilgotnych w miejscach nasłonecznionych. Jest wytrzymały na mrozy. Doskonale nadaje się na żywopłoty.

Irga - gatunki niskie.
Najniższymi irgami są gatunki zimozielone, są one bardzo dekoracyjne, lecz wrażliwe na mróz i należy je okrywać na zimę. Irga Dammera ma pędy płożące się po ziemi,liście skórzaste, lśniące, które w połączeniu z koralowymi owocami dają niesamowicie piękny efekt. Jest to gatunek silnie rozrastający się na boki, trzeba zatem zostawić dookoła wolną przestrzeń obsianą tylko trawą. Gatunek ten nie zrzuca liści na zimę. Najładniejszych, chociaż zrzucających liście na zimę jest irga pozioma, bardzo niska, prawie rozpościerająca się po ziemi, o małych bardzo lśniących listkach i jaskrawoczerwonych owocach. Jeszcze bardziej oryginalny pokrój ma irga wczesna. Jest szara, gałęzie ma powyginane i faliste liście. Owoce tej odmiany wcześnie dojrzewają i opadają. Wymagania glebowe irgi mają niewielkie,choć lepiej rosna na glebach lekkich i przepuszczalnych w miejscach nasłonecznionych. Doskonale wyglądają przy schodach i tarasach, a także w ogródkach skalnych i przy murkach.

Jaśminowiec - gatunki niskie.
Jaśminowiec wonny wyrasta do 50cm, kwiaty ma karminowo-białe,kwitnie w maju ( niestety nie każdego roku ). nadaje się na niskie żywopłoty. Nieco większy, bo dorastający do 1m, jest jaśminowiec drobnolistny o kwiatach białych, pachnących. Jaśminowce niskie mają takie same wymagania glebowe jak pozostałe jaśminowce.

Mahonia pospolita
Warto posadzić ten niewybredny krzew, gdyż zdobi ogród nawet w zimie - jego gładkie, lśniące, kolczasto ząbkowane liście pozostają zielone przez cały rok, a na gałązkach długo utrzymują się granatowe owoce podobne do czarnych jagód. Mahonię można sadzić w cieniu, szczególnie pod wyższymi ogałacającymi się do dołu krzewami, nadaje się również na żywopłoty nieformowane. Rośnie dobrze na każdej glebie, nie lubi miejsc wystawionych na działanie wiatru.

Pigwowiec japoński
Bardzo dekoracyjny mały krzew ( dorasta do 1 m _ o ceglastych, miododajnych kwiatach i bardzo aromatycznych owocach, zawierających dużo witaminy C -owoce można używać na przetwory. Pigwowce zwykle sadzimy w grupach, źle znoszą przesadzanie - należy sadzić młode rośliny i mocno skrócić gałęzie. Mogą rosnąć na niezbyt żyznych glebach, zarówno w słońcu jak i w półcieniu.

Piwonia krzewiasta.
Podobna jest do znanych ogólnie bylin, ma jednak piękniejsze i większe kwiaty (około 20cm ), są one w pojedyncze, pełne lub półpełne ,o barwie białej, żółtej, różowej lub czerwonej. Kwitną w drugiej połowie maja. Krzew ten jest bardzo piękny lecz bardzo trudny w uprawie. Dobrze rośnie i obficie kwitnie na glebach gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, w miejscach nasłonecznionych. Piwonię na zimę trzeba okrywać.

Wawrzynek wilcze łyko.
Jest zwiastunem wiosny, jego ciemne gałązki już w marcu pokrywają różowe lub białe, pięknie pachnące kwiaty. Później miejsce kwiatów zajmują jaskrawoczerwone jagody. Może być sadzony na glebach wilgotnych i dość żyznych w miejscach nawet silnie zacienionych. UWAGA krzew silnie trujący - szczególnie owoce!

Krzewy duże sadzimy co2-3 m; średnie co 1-1,5 m; małe co 50-80 cm.

              Krzewy iglaste średnie.

Cyprysik groszkowy.
Nieco przypomina tuję, lecz jego gałązki i igły są drobniejsze i delikatniejsze. Do ładniejszych odmian tego gatunku należą: odmiana złocista 'Aurea' o złocistożółtych końcach pędów; odmiana nitkowata 'Filifera' wolno rosnąca, o zwisających końcach gałązek i odmiana pierzasta 'Plumosa' szybko rosnąca o koronie stożkowej  i pierzasto rozgałęzionych pędach. Można je sadzić pojedynczo lub w grupach z innymi iglakami. Cyprysiki najlepiej rosną na glebach żyznych i wilgotnych, w miejscach dodrze ocieplonych. Są mało odporne na mróz.

Jałowiec - gatunki średnio wysokie.
Jałowiec sabiński jest bardzo dekoracyjny o gałęziach szeroko ścielących się po ziemi, mało przypomina znany krajowy jałowiec, gdyż igły ma bardzo krótkie i przylegające ściśle do pędu. Bardzo ładnie wygląda posadzony pojedynczo na trawniku; nadaje się również do obsadzania pochyłości, należy jednak pamiętać, że potrzebuje dużo miejsca do rozwoju. Dobrze rośnie na glebach suchych i piaszczystych. UWAGA zawiera trujące olejki!  Równie efektowny jest jałowiec chiński o jasnozielonych igłach i gałęziach szeroko rozpostartych po ziemi. Wspaniale wygląda na tle trawnika lub ściany. Jałowiec pospolity odmiana irlandzka przypomina zwykły jałowiec, lecz ma formę bardziej strzelistą, kolumnową. Również kolumnową formę, choć nieco szerszą ma krakowska odmiana jałowca pospolitego. Bardzo dobrze się prezentuje posadzony pojedynczo na trawniku lub w połączeniu z innymi krzewami rozpościerającymi się po ziemi. Jest niewymagający; może rosnąć na suchych piaskach lub w miejscach podmokłych, w słońcu i w cieniu.Jest odporny na mrozy.

Świerk - odmiany karłowe.
Świerk pospolity odmiana Remonta o pokroju stożkowatym rośnie bardzo wolno i osiąga najwyżej 2m. Gałązki ma gęste; igły cienkie i krótkie. Popularna , często spotykana odmiana gniazdkowata, jest początkowo niska i płaska, w starszym wieku wyrasta nieco ku górze, a boczne gałęzie rosnące szybciej niż wierzchołek układają się gęsto jedne na drugich i krzew przypomina swym pokrojem gniazdo. Wyrasta do jednego metra. Odmiany karłowe doskonale nadają się do ogródków skalnych lub na trawniki. Sa wytrzymałe na mróz; wymagają jednak żyznej i wilgotnej gleby.
Odmiana stożkowa świerka białego jest jedną z cenniejszych karłowych odmian świerków, ale niezupełnie odporną na mrozy i suche powietrze. Rośnie bardzo powoli, igły ma cienkie i delikatne, miękkie w dotyku i bardziej zielone. Wyrasta do 1,5-2metrów. Najładniej wygląda na małym wzniesieniu lub na krutko strzyżonym trawniku z niskimi roślinami cebulowymi.

Żywotnik zachodni żywotnik,
Należy do krzewów najczęściej sadzonych w miastach, gdyż jest odporny na zanieczyszczone miejskie powietrze i odporny na mrozy. Na uwagę zasługuje odmiana Ellwangera o regularnej stożkowej budowie, idealna na żywopłoty. Wspaniała jest też odmiana kulista Globosa wyrastająca do1,5m, oraz niższa od niej, bardziej zwarta i znacznie wolniej rosnąca  odmiana Globosa compacta.  Niektóre odmiany mają złocisto zabarwione gałązki np. odmiana Aurescens.

               Krzewy iglaste małe.

Jałowiec
Jałowiec plożacy doskonale nadaje się do pokrywania pochyłości, można tez sadzić go w ogródkach skalnych i na trawnikach; jego gałęzie ścielą się po ziemi i rozpościerają na znacznej przestrzeni. Jest wytrzymały na mrozy; dobrze rośnie nawet na bardzo suchych, piaszczystych i skalistych glebach.
Doskonałe do małych ogrodów i ogródków skalnych są też: jałowiec pospolity - jego gałęzie płożą się po ziemi, igły ma gęsto osadzone, krótkie i kłujące, oraz odmiana tamaryszkowata jałowca sabińskiego - jest on cenną odmianą do małych ogródków skalnych i do obsadzania niewielkich skarp, gałęzie z igłami mają zabarwienie szare lub srebrzysto-zielone, natomiast pojawiające się gałęzie z łuskami są jasnozielone. Podobnie jak większość jałowców i te odmiany mają niewielkie wymagania.

Świerk pospolity.
Poza wspomnianą już, w odmianach średniowysokich, odmianą gniazdkowatą, wspomnieć należy nisko i płasko rosnącą odmianę Procumbens lub szeroko stożkową odmianę Pygmaea. Gdyby rozrastały się nadmiernie można je przycinać.

                 

Drzewa liściaste i iglaste krótka charakterystyka niektórych odmian.

                     Drzewa liściaste duże i średnie.

Brzoza brodawkowa.
Najważniejszymi zaletami tego pięknego, dobrze wszystkim znanego drzewa są wczesne zielenienie się wiosną i skromne wymagania glebowe. Rośnie dobrze zarówno na glebach suchych, piaszczystych jak i na glebach wilgotnych. Dzięki wiotkim gałązkom i delikatnej zieleni drobnych liści wprowadza do ogrodu swobodny, radosny nastrój, a jej pień pokryty białą korą nawet w zimie jest dekoracją ogrodu.

Buk pospolity.
Ma gęstą koronę,charakterystyczną szarą i gładką korę oraz piękne liście - ciemnozielone i lśniące. Jest drzewem bardzo efektownym i wnosi do ogrodu nastrój powagi. Najbardziej wartościowymi odmianami tego drzewa są: purpurowa o liściach ciemnoczerwonych, zwisająca o pędach zwisających i wydłużonych oraz odmiana purpurowa zwisająca łącząca cechy obu poprzednich odmian. Buki dobrze rosną tylko na glebach żyznych, dość wilgotnych i zawierających sporo wapnia. Są bardzo wrażliwe ( szczególnie odmiany zwisające ) na wiosenne przymrozki.

Dąb.
1.Dąb czerwony ma szeroką, bogato ulistnioną koronę i duże liście, długo utrzymujące się na drzewie. Rośnie szybko i jest bardzo odporny na mrozy. Ma niewielkie wymagania glebowe, rośnie doskonale na glebach dobrych, jak i słabych.
2.Dąb szypułkowy odmiana stożkowa ma koronę jajowatą lub kolumnową i gałęzie wzniesione.Jest bardzo efektownym, długo żyjącym drzewem. Można go stosować tak samo jak stożkową odmianę grabu.

Grab pospolity odmiana stożkowa.
Ta odmiana grabu ma zgrabną stożkowo - jajowatą koronę i najlepiej prezentuje się posadzony pojedynczo na trawniku. Ma niewielkie wymagania glebowe, jednak najlepiej rośnie na glebach wilgotnych.

Jesion wyniosły odmiana zwisająca.
Drzewo średniej wysokości o zwisających nisko do ziemi gałęziach, może doskonale zastąpić altanę, więc warto je posadzić przy kąciku wypoczynkowym. Rośnie dobrze na glebach żyznych i wilgotnych.

Lipa krymska.
Jest drzewem o regularnej koronie i dość drobnych ciemnozielonych błyszczących liściach; dolne gałęzie zwykle sięgają do ziemi. W warunkach miejskich czuje się bardzo dobrze, jest dość odporna na mrozy i ma skromne wymagania glebowe.

Lipa srebrzysta.
Lipa srebrzysta, zwana też węgierską ma liście większe od liści innych lip, są one z wierzchu ciemnozielone od spodu zaś srebrzystobiałe. Jest to jedno z nielicznych drzew dobrze znoszących warunki miejskie,dobrze też wytrzymuje mrozy, ma jednak duże wymagania glebowe - lepiej więc sadzić je na  żyznych glebach. To piękne drzewo ma duże,kremowe kwiaty o bardzo silnym,pięknym zapachu.Niestety kwiaty te są trujące dla pszczół!

Topola.
1. Za jedną z najładniejszych uważana jest topola Simona (chińska ). Jest to odmiana stożkowa o smukłej wąsko-stożkowej koronie i błyszczących ciemnozielonych liściach. Rośnie bardzo szybko, lecz żyje krótko: 20-25 lat.
2.Topola czarna odmiana włoska, nazywana też topolą piramidalną, dobrze znana jest mieszkańcom miast - wysadzano nią wiele alei, ma bowiem piękną kolumnową koronę. Nie ma szczególnych wymagań glebowych, młode drzewka rosną bardzo szybko, lecz po 20 - 30 latach drzewo zamiera od wierzchołka, zwłaszcza na glebach suchych. Bardzo ładnie prezentuje się w małych ogrodach - nie należy tylko przesadzać z ilością.

Wierzba biała odmiana zwisająca.
Znana jest ogólnie pod nazwą wierzby płaczącej. Dzięki swym złocistożółtym pędom zwisającym do ziemi jest drzewem niezwykle dekoracyjnym i chętnie sadzonym w ogrodach miejskich. Szczególnie ładnie będzie wyglądała przy basenie lub kąciku wypoczynkowym, zajmuje jednak dużo miejsca.Rośnie dobrze zarówno na glebach wilgotnych jak i suchych.

                     Drzewa liściaste małe.

Brzoza brodawkowata odmiana zwisająca.
Jest to odmiana zwykłej brzozy, od której różni się  silnie przegiętym ku ziemi wierzchołkiem i wydłużonymi, zwisającymi gałęziami. Wysokość tego drzewa zależy od wysokości szczepienia i może wynosić od 2 do 4 metrów. Odmiana bardzo efektowna, o niewielkiej koronie, doskonała do małych ogrodów - bardzo dobra do kącika wypoczynkowego.

Głóg dwuszyjkowy - odmiana pełno kwiatowa.
Głóg rośnie dobrze na każdym rodzaju gleby, zarówno żyznej jak i piaszczystej. Późną wiosną gałęzie ma  obficie pokryte pełnymi, jaskrawoczerwonymi, różowymi lub białymi kwiatami ( podobnymi do różyczek) o bardzo miłym zapachu. Zajmuje niewiele miejsca, co jest bardzo ważne w małych ogrodach. Zbyt silnie wyrastające gałęzie należy przycinać, aby korona zachowała właściwy kształt. Bez szkody dla drzewa gałęzie można ścinać nawet w czasie kwitnienia.

Jabłoń - gatunki i odmiany ozdobne.
Jabłonie ozdobne to małe drzewa lub duże krzewy o kwiatach białych, różowych lub karminowych. Są one niezwykle dekoracyjne, wiosną obficie kwitną, a barwne owoce utrzymują się do późnej jesieni. Mogą być sadzone w grupach z ozdobnymi śliwami lub wiśniami, lub też jako pojedyncze drzewa. Największą wartość zdobniczą mają następujące gatunki:
1.Jabłoń purpurowa - odznacza się ciemnoczerwonym zabarwieniem pędów i purpurowo - różowymi kwiatami. Kwitnie w pierwszej połowie maja, jesienią ozdobą drzewa są czerwone owoce wielkości wiśni ( można z nich robić konfitury ).
2.Jabłoń kwiecista - kwitnie w maju, kwiaty ma różowe, szybko bielejące a jesienią drobne czerwone owoce.
3.Jabłoń Scheideckera - kwitnie w drugiej połowie maja, kwiaty ma jasnoróżowe, półpełne, owoce żółte wielkości wiśni.

Jarząb pospolity - jarzębina.
To ogólnie lubiane drzewo jest szczególnie cenne dla małych ogrodów ze względu na niewielkie wymagania glebowe ( rośnie dobrze na wszystkich glebach ), niedużą koronę oraz ozdobne owoce.  Na polecenie zasługuje jarząb pospolity odmiana słodka  o jadalnych dość smacznych owocach i jarząb pospolity odmiana zwisająca o gałązkach tworzących parasol.

Katalpa pospolita, surmia.
Jeżeli chcemy mieć w ogrodzie oryginalne drzewo, posadźmy katalpę. Jest to jedno z najpiękniejszych drzew, o wielkich jasnozielonych liściach i dużych białych lub białoróżowych kwiatach, ukazujących się w lipcu, oraz długich owocach zdobiących drzewo jesienią. Katalpa wymaga gleby żyznej i niestety jest mało wytrzymała na mrozy. Koronę ma kulistą i raczej małą, zajmuje niewiele miejsca, a więc nadaje się do małych ogrodów.

Klon jesionolistny.
Najciekawsze są odmiany pstro-listne biała i złota.Obie mają jak gdyby rozwichrzony zarys korony.Do ogrodów przydomowych nadają się głównie ze względu na niewielkie rozmiary i bardzo dekoracyjne, biało lub żółto obrzeżone liście. Rosną nawet na glebach suchych i piaszczystych. Są spotykane także w formach krzaczastych.

Robinia lepka.
Jest bliską krewną popularnej robinii białej, znanej pod nazwą akacji, lecz nie wyrasta tak wysoko. Jej cechą charakterystyczną jest gęste owłosienie i lepkość pędów jak również ogonków liściowych, kwiatostanów oraz strąków. Kwitnie w czerwcu i lipcu, kwiaty ma bardzo dekoracyjne, bladoróżowe, zebrane w gęste grona.Rośnie na glebach piaszczystych i jest odporna na mróz.

Wiśnia piłkowana.
To piękne drzewo znane jest powszechnie pod nazwą wiśni japońskiej. W ogrodach spotyka się wiele odmian tego gatunku, jednak w naszych warunkach klimatycznych tylko niektóre wytrzymują ostre zimy. Do najładniejszych odmian uprawianych w Polsce należy odmiana Kanzan znana też jako Hisakura o kwiatach jasnoróżowych, pełnych i osadzonych na długich szypułkach. Wymaga gleby żyznej i miejsc zacisznych, osłoniętych od wiatru.

     

                      Drzewa iglaste duże i średnie.


Jodła jednobarwna
Jodła to ma długie igły o barwie od szarozielonej do prawie srebrzystej. Igły po roztarciu wydzielają bardzo silny zapach, przypominający jednocześnie woń cytryny i tataraku. Odznacza się dużą wytrzymałością na niedostatek wody w glebie i w powietrzu, rośnie szybko nawet na glebach ubogich, piaszczystych. Jest zaliczana do najpopularniejszych drzew iglastych. Ze względu na znaczne rozmiary korony i dużą wysokość jaką osiągają starsze drzewa należy ją sadzić raczej na dużych trawnikach.  

Limba
Bywalcy gór zapewne znają to piękne drzewo o długich ciemnozielonych igłach. Rośnie ono gdzieniegdzie w Tatrach, między innymi nad Morskim Okiem.Jest to jedna z najpiękniejszych sosen o regularnej, wąskiej, bardzo malowniczej koronie. Rośnie bardzo wolno. Nadaje się do uprawy w mieście, znakomicie bowiem znosi zadymienie, wymaga jednak dość żyznej gleby i słońca.

Modrzew
Modrzewie to piękne, szybko rosnące drzewa o lekkiej, przejrzystej koronie. Na zimę traci igły,widać wtedy wiotkie gałęzie pełne krótkich pędów i małych, różyczkowatych szyszek. Modrzew lubi dużo słońca i jest wytrzymały na mróz. Najpospolitszym gatunkiem jest modrzew europejski, jednak najładniejszy jest modrzew japoński, nieco niższy,o oryginalnym, szerokim pokroju i podobnych wymaganiach uprawy.

Świerk - gatunki średnio wysokie.
W ogrodach przydomowych najczęściej spotykamy świerk kłujący, popularnie nazywany srebrnym świerkiem,bowiem jego ostre igły są srebrzystobiałe. Rośnie dobrze nawet na glebach suchych i w niekorzystnych warunkach, jest też odporny na niskie temperatury. Najefektowniej wygląda na wiosnę w czasie wzrostu młodych pędów. Rośnie stosunkowo powoli więc przez długi  czas nie będzie zajmował dużo miejsca w ogródku. Świerk serbski o ciemno zielonych igłach z białymi paskami na spodzie spotykamy rzadziej od kłującego, jest to drzewo o dużej wartości dekoracyjnej, szczególnie do małych ogrodów ze względu na wąską, prawie kolumnową koronę. Rośnie dość szybko.

       
                    Drzewa iglaste małe.

Cis pospolity.
Bardzo cenione drzewo ze względu na twarde,elastyczne i bardzo trwałe drewno ( toteż prawie wyginęło z lasów ). Cis najlepiej rośnie na żyznej, wilgotnej glebie, w klimacie o dużej wilgotności powietrza,łagodnych zimach i chłodnych latach. Jest to drzewo długowieczne, rośnie bardzo powoli, doskonale znosi cięcie. Może rosnąć pod większymi drzewami lub od północnej strony budynku, ponieważ bardzo dobrze wytrzymuje zacienienie. Bardziej dekoracyjne są okazy żeńskie, gdyż jesienią zdobią je jaskrawoczerwone osnówki nasion.

Jałowiec wirginijski.
Jest to bardzo wartościowe drzewo iglaste o koronie dość wąskiej, stożkowatej. Igły ma żywo zielone  lub sinoniebieskie, w różnych odcieniach (zależnie od odmiany).  Rośnie dobrze nawet na glebach ubogich, jest też wytrzymały na mróz.

Żywotnik zachodni - tuja.
Jedną z najładniejszych odmian żywotnika jest odmiana kolumnowa ( Columna ), o zgrabnej, wąskiej koronie. Żywotnik zachodni odmiany Ware'a różni się od poprzedniego koroną przypominającą szeroki stożek. Znane są też odmiany o złocistożółtych liściach - łuskach. Żywotniki najlepiej rosną na żyznych i wilgotnych glebach. Nadają się do małych ogrodów wprowadzając w nich nastrój powagi.




  






               

Rośliny ozdobne - drzewa.

Spośród ogromnego bogactwa roślin ozdobnych możemy wyróżnić takie, które nie są wybredne co do gleby, dobrze znoszą mrozy i susze oraz nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych oraz takie, które są bardziej wrażliwe i o większych wymaganiach.
Ci, którzy chcą urządzić najprostszy ogród ozdobny, wygodny dla wszystkich domowników, powinni wybrać rośliny o najmniejszym stopniu trudności uprawi.Do takich roślin należą przede wszystkim drzewa i krzewy ozdobne, niektóre najodporniejsze róże i wiele bylin.Przy urządzaniu tego typu ogrodu trzeba zwrócić szczególną uwagę na wymagania roślin, aby w danych warunkach mogły się dobrze rozwija, a więc abyśmy przy jak najmniejszym wysiłku otrzymali jak najlepsze efekty. Pamiętajmy też, że w prostym ogrodzie ozdobnym powinno się znajdować raczej niewiele roślin - to przecież wynika z jego charakteru.Amatorzy, którzy chcą poświęcić ogrodowi więcej czasu i zainteresowania, mogą się zdecydować na rośliny trudniejsze w uprawie, muszą bowiem zapewnić im odpowiednie warunki - użyźnić ziemię roślinom wybrednym, zabezpieczyć przed mrozami rośliny mniej odporne, nauczyć się chronić przed chorobami rośliny wrażliwe.
Przy zakupie roślin należy zasięgnąć informacji o cechach i właściwościach danej odmiany. Warto też zachować pewną ostrożność przy wprowadzaniu do ogrodu odmian nowych, częstokroć zdarza się, zwłaszcza w wypadku róż, że reklamowana nowość jest gorsza niż dawna, wypróbowana odmiana.Ponadto radzę zwracać uwagę na odmiany krajowej hodowli, gdyż są one bardziej przystosowane do naszych warunków, zwłaszcza klimatycznych.

Drzewa ozdobne.

Drzewa, jako najważniejsze rośliny ogrodu, mają decydujący wpływ na jego wygląd i nastrój. Dlatego ważny jest wybór gatunków i ich właściwe zestawienie.
Posadzenie drzew niewątpliwie doda urody naszemu ogrodowi, lecz ogólna ich liczba w średnim ogrodzie przydomowym powinna ograniczyć się do dwóch - trzech sztuk, a w małym wystarczy jedno niewielkie lub bardzo wolno rosnące.
Drzewa rozmieszczamy tak, aby w wieku dojrzałym nie zacieniały okien, rabat i innych miejsc, które powinny być nasłonecznione.Przede wszystkim warto posadzić drzewo w głębi ogrodu przy kąciku wypoczynkowym.Ponieważ kącik taki nie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie domu mieszkalnego, nie ma obawy o zacienianie okien. Do posadzenia przy kąciku wypoczynkowym najodpowiedniejsze będą drzewa o szerokiej rozłożystej lub zwisającej koronie, jak np. brzoza brodawkowata odmiana Yunga, dąb czerwony odniana Wiera, jesion wyniosły odmiana zwisająca lub wierzba biała odmiana zwisająca.
 W małym lub średnim ogrodzie jedno duże drzewo ozdobne można posadzić przy ogrodzeniu, blisko ulicy. W dużym ogrodzie przy wejściu z ulicy można posadzić kilka drzew, oczywiście o mniejszych lub wąskich koronach, np.topole włoskie lub chińskie, które są bardzo efektowne. Jedno duże drzewo można posadzić w bezpośrednim sąsiedztwie części gospodarczej. W dużym ogrodzie najodpowiedniejszy do tego celu będzie orzech włoski, a więc drzewo owocowe.Przed domem w części ozdobnej można posadzić drzewo iglaste, np. świerk srebrzysty lub jodłę jednobarwną, albo małe drzewka ozdobne, np. ozdobną wiśnię lub jabłoń, różową robinię, dereń, jarząb pospolity itp.
Drzewa duże w dobrych warunkach wyrastają do wysokości 20 - 30 m, drzewa średnie 10 - 15 m, drzewa małe 4 - 8m. Średnia korona różnych gatunków drzew osiąga często podobne wymiary ( z wyjątkiem gatunków i odmian o pokroju wzniosłym lub kolumnowym ). Korzenie drzew rozrastają się coraz szerzej i przekraczają obwód korony. A więc duże drzewo, jak np. buk, dąb klon, lipa itp.po osiągnięciu pełnych rozmiarów( szybko rosnące po 15 - 20 latach ) może na bardzo dużej powierzchni cieniować i pozbawiać składników pokarmowych oraz wody inne rośliny. W praktyce drzewa ozdobne w ogrodach przydomowych nigdy nie rozrastają się tak silnie, jednak prawie zawsze utrudniają wzrost krzewów, bylin i innych roślin w odległości kilku lub kilkunastu metrów od pnia. A więc tylko w bardzo dużym ogrodzie sadzimy nieco więcej drzew, tworząc z nich grupy.
Aby stworzyć jednolity charakter ogrodu starajmy się wybierać gatunki drzew harmonizujące ze sobą barwami liści, sylwetkami oraz pokrojem koron, aby stworzyć jednolity charakter ogrodu. Przy wyborze drzew ozdobnych do ogrodów przydomowych należy też zwrócić uwagę na ich wymagania.
Do mało wymagających drzew liściastych należą między innymi: brzoza brodawkowata, głóg dwuszyjkowy, jarząb pospolity ( jarzębina ), klon jesionolistny, robinia lepka, topola Simona, topola czarna odmiana włoska, wierzba biała odmiana zwisająca.
Do mało wymagających drzew iglastych należą między innymi: jałowiec wirgilijski, jodła jednobarwna, świerk kłujący.

Gleba w naszym ogrodzie.

Przy opisach roślin ozdobnych i użytkowych podawane są określenia gleby, takie jak:żyzna, ciężka, lekka, przepuszczalna, wilgotna itp.Oto kilka prostych pojęć z tej dziedziny. Głównymi składnikami gleby są:
   1. części nieorganiczne - przede wszystkim piasek i drobniejsze od niego tzw.części spławialne,
   2.części organiczne - głównie próchnica powstała z rozkładu obumarłych roślin i zwierząt.
Gleba ciężka. Jest to gleba, w której duży procent stanowią najdrobniejsze cząstki nieorganiczne. Występują też w niej czasami niewielkie ilości grubszego piasku i próchnicy. Na takiej glebie rośliny źle rosną,bowiem trudno przepuszcza ona powietrze i wodę. Po deszczu bardzo wolno wysycha, a w czasie suszy tworzy się na niej twarda skorupa, a wiosną nagrzewa się bardzo powoli. Aby poprawić przydatność ogrodniczą takiej gleby należy dodać piasku i torfu.
Gleba lekka. Jest to gleba składająca się w większości z piasku z niewielką ilością gliny i próchnicy. Gleba taka szybko przepuszcza wodę, szybko się też nagrzewa, lecz rośliną na takiej glebie brakuje wody i składników pokarmowych w dostatecznej ilości. Gleby takie można ulepszyć przez dodanie gliny i torfu.
Najczęściej spotykanymi u nas typami gleb lekkich są gleby płowe, rdzawe, bielicowe i bielice powstałe głównie z piasków. Są to gleby przewiewne i w miarę przepuszczalne. Żyzność tych gleb zależna jest od ilości znajdujących się w nich cząstek spławialnych i próchnicy - zwykle wymagają one nawożenia kompostem lub obornikiem.
Próchnica jest głównym źródłem składników pokarmowych dla roślin, glebę ciężką czyni bardziej przewiewną, a w glebie lekkiej sprzyja lepszemu magazynowaniu wody.
Duże znaczenie przy uprawie ma też odczyn gleby, wiele roślin nie znosi gleby zakwaszonej i trzeba jej wówczas przywrócić odczyn obojętny. Odczyn zależy od zawartości wapnia w glebie: jeśli jest go za mało gleba staje się kwaśna.
Idealna gleba, na której wszystkie rośliny będą pięknie rosły powinna być: przepuszczalna, przewiewna, żyzna i dostatecznie wilgotna nawet w czasie suszy.
Nie martwmy się jednak jeżeli gleba w naszym ogrodzie nie jest takim ideałem, mamy przecież do czynienia z niewielkim obszarem i możemy przekształcić go w naprawdę piękny kwitnący teren.

Niekonwencjonalne kompozycje Twojego ogrodu

Niekonwencjonalność w przydomowym ogródku i atmosfera dzikiego pustkowia są trudne do osiągnięcia na niewielkiej przestrzeni, szczególnie w mieście. Jednakże można ogrodzenie umiejętnie przyozdobić tak, że nowoczesne budynki z sąsiedztwa nie będą nas drażnić swoim widokiem.A więc efekt niekonwencjonalnego ogrodu może powstać także tutaj.

      Ogród przydomowy.

Niestandardowy ogród przydomowy powstaje częściowo zgodnie z projektem przy wykorzystaniu odpowiednich materiałów budowlanych - np. cegły na drogach zamiast nowoczesnych płyt chodnikowych, a także przez umiejętny dobór roślin. Stosunkowo łatwo kształtować krajobraz w takim przydomowym ogrodzie ( czasami w ogóle ni jest to konieczne ) -ścieżki murowane z cegły ( dodają kolorytu ), lub kamienne, gdyż na szerokie drogi może być za mało miejsca. W takim nieszablonowym ogrodzie rośliny (kwiaty i warzywa ) komponują się przypadkowo i wzbogacają ogród w piękne barwne kompozycje. Mieszanka bylin i roślin jednorocznych, zwłaszcza tych, które same się wysieją i będą rosły wszędzie, utworzy prawdziwy kolorowy chaos. W przypadku gdy sami wysiewamy kwiaty siejmy je na obrzeżach ścieżek i pomiędzy innymi roślinami - pozwólmy rosnąć tym, które same tam zapuściły korzenie.Posadźmy też trochę warzyw wśród kwiatów, a w ogródku warzywnym np. ozdobną fasolkę. Super efekt będzie murowany!

     " Ogród przyrody - natury."

Sprzecznością samą w sobie wydaje się powiedzenie "ogród przyrody", ale nawet mała działka może zaoferować schronienie dla wszelkiego rodzaju flory i fauny, jeśli mamy na myśli projekt z dziką przyrodą.
Miłośnicy przyrody często pozwalają swoim ogrodom po prostu "szaleć", uważają, że taki ogród ma zapewnioną długą wegetację dzięki obecności zwierząt i owadów, które mogą się tu schronić i znaleźć pożywienie. Jeżeli w takim ogrodzie jest strumyk lub staw ( lub inny zbiornik wodny ) to rozwinie się tu również życie podwodne. Kwiaty i krzewy takiego ogrodu przyciągną motyle i dostarczą nasion dla ptaków.
Sad również może być magnesem przyciągającym wiele różnych owadów i ptaków.




       Leśne ogrody

Inspiracja lasem jest bez wątpienia niewskazana dla bardzo małych ogrodów, ale jeżeli masz długi, wąski ogród to skupiska drzew mogą być wspaniale wkomponowane w krajobraz. Najlepiej wybrać szybko rosnące drzewa liściaste z rozłożystą koroną baldachimu ( np. gatunki z rodziny brzozowatych - sprawdzają się w miejscach gdzie jest dużo przestrzeni i mogą rosnąć wysoko ). Unikajmy sadzenia drzew wiecznie zielonych, gdyż stracimy przyjemność oglądania wiosennych kwiatów i paproci, które są tradycyjnymi roślinami leśnego ogrodu. Korzystajmy z niskich odmian rododendronów i azalii, aby dostarczyć kolorów pod baldachimy drzew.Posadźmy też powojniki, zawilce, dzwonki leśne i naparstnice, oraz paprocie i pierwiosnki. Używajmy efektów lasu, aby zasłonić brzydkie widoki. Dodatkowym bonusem jest bardzo niski koszt utrzymanie leśnego ogrodu.

            Skały i strumienie.

Skały i woda samodzielnie bardzo rzadko stanowią podstawę projektu ogrodu. Zazwyczaj są one dostosowywane do części większego systemu. Jednak połączenie skał i wod może być wykorzystane jako motyw wiodący projektu, jeżeli próbujemy stworzyć naturalny styl w nietuzinkowym ogrodzie.

Wybierając styl ogrodu

Ogród w GLAMES CASTLE   -  SZKOCJA     
                                                                                                                            

    Przed naszkicowaniem na papierze planu swojego ogrodu, pomyśl o stylu, który chcesz osiągnąć.Do wielu ogrodów  rośliny są wybierane ze względu na ich cechy, powód być może doskonały, lecz w ten sposób nie możesz stworzyć ogólnego wzoru, który wyróżni Twój ogród wśród innych w sąsiedztwie.
    Przedstawione tu style na pewno nie będą dla Ciebie wyczerpujące i prawdopodobnie żaden nie będzie dokładnie spełniał Twoich wyobrażeń o własnym ogrodzie. Mogą one jednak być pomocne do ukształtowania Twoich  wyobrażeń.   

         Ogrody konwencjonalne.
Konwencjonalne ogrody zyskują uznanie wśród tych, którym podobają się ostre krawędzie, schludne proste linie i poczucie porządku.Wiele takich tradycyjnych ogrodów ma proste granice kwiatów po bokach trawników i prostokątne lub okrągłe klomby. Takie proste, sztywne konstrukcje są często ( zazwyczaj ) tworzone przez projektantów z myślą o dojeździe samochodem do domu lub garażu.
Chociaż ogrody są bardzo różne, tym co je łączy jest układ w dużej mierze symetryczny, bez pozorów do stwarzania naturalnie wyglądającego środowiska dla roślin. W większości małych ogrodów wielkość i kształt ogranicza ogranicza możliwości stworzenia naturalnie wyglądającego krajobrazu, więc styl konwencjonalny jest najbardziej popularnym wyborem.
       Betonowy ogród.
Mały ogród może być w całości utwardzony ( wybetonowany ). Większość roślin możemy uprawiać w pojemnikach, skrzyniach, donicach lub kontenerach, możemy też zrobić specjalne murki kwiatowe - wiele niskich roślin będzie wtedy bardziej widocznych. Pnącz mogą zostać wykorzystane do osłonięcia pionowych powierzchni. W wolne przestrzenie w utwardzonej powierzchni (między płytami betonowymi ) można wysiać trawę, wówczas ogród będzie wyglądał zielono.
     Ogród różany.
Klasyczny ogród różany jest łatwy do zaprojektowania i stworzenia i będzie bardzo ładnie wyglądał już w pierwszym swoim sezonie. Aby pięknie wyglądał przez cały rok w miejscach między krzewami można posadzić bulwy i cebulki niskich kwiatów wiosennych i letnich.

Planowanie swojego ogrodu.

Atrakcyjne ogrody rzadko kiedy są naturalne, przeważająca większość jest zaprojektowana.I wbrew pozorom im mniejszy ogród tym projektowanie staje się trudniejsze i bardziej wymagające. W dużym ogrodzie nawet zachwaszczenie jest mniej zauważalne przy ogólnym wrażeniu jakie dają trawniki, okazałe drzewa i krzewy. W małym ogrodzie widok jest krótszy i korzystanie z drzew i krzewów jest w znacznym stopniu ograniczone.
Niektóre udane projekty ogrodów są opracowywane w myślach, wizualizowane lub pomyślane na miejscu w czasie powstawania - podejście takie jest dobre dla uzdolnionych i bardzo doświadczonych projektantów. Znacznie lepiej projektować na papierze, aby móc poprawić błędy i wprowadzić zmiany.
   Poważne przeprojektowanie może być czasochłonne i kosztowne, zwłaszcza jeżeli dotyczy zmiany krajobrazu (płyty chodnikowe, ściany , schody itp.) Jednakże przesadzenie lub posadzenie kilku roślin rzadko jest wystarczające do przekształcenia ogrodu w coś wspaniałego i wyjątkowego. Warto wyznaczyć sobie cel, zaplanować pracę, nawet jeśli w drodze do osiągnięcia celu trzeba iść na kompromis. Pamiętaj,że pracę i koszty możesz rozłożyć na kilka sezonów, ale dobrze przemyślana konstrukcja zapewnia ewolucję ogrodu w zorganizowany sposób.
Korzystaj z listy kontrolnej, aby uwzględnić wszystkie swoje potrzeby, a dopiero później zdecyduj jaki styl ma mieć twój ogród.Zaznacz na planie względy praktyczne takie jak: gdzie zrobić kompostownik, umieścić pojemniki na śmieci, postawić garaż, zrobić kącik rekreacyjny, itp.
Niektóre konieczne, ale brzydkie obiekty w obrębie ogrodu - np. szopki na narzędzia -są szczególnym problemem, ponieważ mogą one zdominować mały ogródek. Dobrze rozmieszczone krzewy i niskie drzewa mogą działać jak parawan.W celu poprawy perspektywy wykorzystaj duże rośliny.
Aby zmniejszyć koszty i pracę, zachowaj istniejące drogi (jeśli to możliwe), ale tylko wtedy, gdy nie stanowią przeszkody dla realizacji twojego projektu. Jeśli chcesz, aby powiększyć obszar płyty chodnikowej lub poprawić jej wygląd, sprawdź czy istnieje możliwość aby ją podwyższyć a tym samym uniknąć żmudnego usuwania jej.
Modyfikacja starego trawnika i tańsza niż kopanie i zakładanie nowego. Jeżeli chcesz mieć trawnik tej samej wielkości wystarczy go przyciąć.Jeżeli natomiast chcesz mieć inny kształt trawnika sprawdź czy istnieje możliwość pozostawienia większości w nienaruszonym stanie, a na reszcie posadzić nową darń.

 Lista kontrolna.

Przed opracowaniem swojego projektu zrób listę kontrolną wymagań dla twojego idealnego ogrodu. Prawie na pewno porzucisz lub odroczysz wykonanie niektórych z nich, ale przynajmniej zdasz sobie sprawę, które funkcje są dla ciebie najważniejsze.
Za pomocą listy kontrolnej w trudnym etapie realizacji planu, kiedy decyzje muszą zostać podjęte...łatwo jest zmienić zdanie.
Tworząc listę kontrolną kieruj się następującymi kryteriami:
-wyposażenie -granice dla zieleni; granice dla krzewów; grill; zmienne poziomy; ogród owocowy; ogród ziołowy; szklarnie/oranżerię; trawnik dekoracyjny; rabaty kwiatowe; ozdoby; patio/taras; pergola; ogródek wodny;ogród warzywny; itd.
-funkcjonalność -  kompostownik; garaż; śmietnik; szopa na narzędzia; itd.
-potrzeby - plac zabaw dla dzieci(piaskownica, urządzenie do wspinaczek, huśtawka,); basen; grill; kącik rekreacyjny; itd.
Kiedy skorygujesz listę kontrolną trzymaj się wybranego stylu, nie wprowadzaj zmian, przed tobą ogrom pracy, ale w ten sposób będziesz mieć pewność, że odniesiesz sukces.