Róże - krótka charakterystyka grup.

  Róże - kwiaty, którym reklama nie jest potrzebna, urzekają swym pięknem i są marzeniem każdego, kto posiada nawet najmniejszy ogródek. Nie należą do roślin najłatwiejszych w uprawie, ale wśród ogromnego bogactwa gatunków i odmian każdy miłośnik tych pięknych kwiatów znajdzie coś dla siebie.
Rozmieszczając róże w ogrodzie, pamiętajmy, że raczej nie lubią one towarzystwa i łączenie ich z innymi kwiatami nie daje dobrych efektów. Nie musimy jednak rezygnować z innych kwiatów, wystarczy, że dla róż wyznaczymy osobne miejsce. W większych ogrodach możemy sobie pozwolić na specjalne ogródki różane, w mniejszych wystarczą grupy lub rabaty. Miłośnicy róż mogą nimi obsadzić cały ogród i stworzyć wspaniałą kolekcję, ale wymaga to sporo czasu i umiejętności. Najlepiej prezentują się rabaty różane jednobarwne i o geometrycznych, regularnych kształtach - lepiej założyć kilka mniejszych jedno-odmianowych rabat, niż jedną dużą ale mieszaną. Rabaty najlepiej zakładać w miejscach dobrze widocznych z różnych punktów ogrodu, a więc na nasłonecznionych trawnikach - stanowią one najlepsze tło dla róż - przy drogach i placykach lub w pobliżu domu. Róże najlepiej rosną na glebach dość żyznych zawierających glinę, wymagają też nawożenia. Róże spotykane w naszych ogrodach można podzielić na pięć grup:
- róże pnące
- róże parkowe
- róże bukietowe
- róże wielkokwiatowe
- róże miniaturowe.

                                                                              RÓŻE PNĄCE

Róże należące do tej grupy nie są typowymi pnączami, gdyż nie mają specjalnych organów czepnych, nie potrafią też samodzielnie owijać się wokół podpór, przywiązując długie, wiotkie pędy do kratownic możemy je sadzić jako pnącza. Najlepiej wyglądają rozpięte na ścianach domów, pergolach i bramkach.
Odmiany róż pnących znacznie różnią się od siebie nie tylko kwiatami i wzrostem (wyrastają od 1,5 do 5m ), ale nie są też jednakowo wytrzymałe na mrozy. W naszym klimacie większość odmian wymaga starannego okrycia pędów na zimę - szczególnie wrażliwe na mrozy są długo-pędowe formy  róż wielkokwiatowych. Nawet jeżeli podczas bardzo mroźnych zim niektóre pędy przemarzną, to po odpowiednim ich przycięciu krzew wypuści nowe.
Róże pnące sadzimy w odległości od 1 do 1,2 m.


          

                Róże Parkowe.

Uprawa róż parkowych jest łatwiejsza niż uprawa róż innych grup. Są one odporne na mrozy,  rosną dobrze na wszystkich rodzajach gleby i nie wymagają skomplikowanego cięcia. Róże te nadają się raczej do dużych ogrodów i możemy je sadzić podobnie jak inne krzewy ozdobne, a więc sadzimy w grupach lub pojedynczo, możemy też tworzyć z nich doskonałe nieformowane żywopłoty.                  Wymagają jednak więcej miejsca - sadzimy je co 1-1,5m. Róże tej grupy przycinamy tylko zaraz po    posadzeniu, w następnych latach wycinamy tylko stare lub suche i połamane pędy.



          Róże bukietowe .

                                                                                         

 Róże bukietowe zasługują na szersze rozpowszechnienie gdyż ich uprawa jest dość łatwa - chociaż wymagają cięcia i okrywania na zimę, to zabiegi te są dużo łatwiejsze niż w przypadku róż wielkokwiatowych. Te piękne krzewy wyrastają od 40 do 70cm, są silnie rozgałęzione, a bujne, ciemnozielone liście dodają im uroku. Kwiaty - modą być pojedyncze, półpełne lub pełne - różnej wielkości, zebrane są w większe lub mniejsze bukiety. Kwitną bardzo obficie od czerwca do późnej jesieni.Dzięki ogromnej ilości kwiatów o intensywnych kolorach róże te tworzą jednolite barwne plamy i doskonale nadają się do tworzenia grup kwiatowych i rabat. Szczególnie efektownie wyglądają na tle ścian, trejaży i pergoli, okrytych różami pnącymi, a także na tle trawnika. Sadzimy je co 35-50cm. Kwiaty nadają się również na bukiety do wazonów.

                  Róże wielkokwiatowe.

Większość róż wielkokwiatowych w dzisiejszych czasach jest uprawiana na kwiat cięty, to jednak wiele z nich może być ozdobą ogrodu, chociaż wymagają więcej troski niż róże parkowe, a na  rabatach wyglądają mniej efektownie nią róże bukietowe, gdyż ich piękne, duże kwiaty zazwyczaj osadzone  są pojedynczo na długich łodygach. Bogactwo barw i kształtów tych róż to prawdziwa radość dla amatorów-kolekcjonerów; wyhodowano ogromną liczbę odmian i ciągle powstają nowe, jest więc w czym wybierać. Nie należy jednak sądzić, że róże wielkokwiatowe to rośliny wyłącznie dla kolekcjonerów - na kilka krzewów może sobie pozwolić każdy, kto chce by przez całe lato widok tych pięknych kwiatów cieszył jego oczy. Nie tak dawno temu bardzo rozpowszechnione były róże wielkokwiatowe pienne, tzn. szczepione na wysokim pniu. Obecnie spotyka się je rzadziej ponieważ róże w formie krzaczastej znacznie łatwiej okrywać na zimę niż róże na długim pniu. Róże pienne najlepiej posadzić za rabatą obsadzoną różami lub w małej grupie na trawniku. Przepięknie tez wyglądają posadzone wzdłuż drogi. Róże wielkokwiatowe krzaczaste sadzimy co 40cm, a pienne co 1,2-1,5m.
Róże wielkokwiatowe w zależności od pochodzenia można podzielić na dwie podgrupy:
1.Mieszańce Rosa thea hybrida są najliczniejszą i najpiękniejszą grupą róż ogrodowych. Żadne, nawet bardzo wyczerpujące opisy nie oddadzą piękna ich szlachetnych kształtów, nieskończonej gamy kolorów oraz przyjemnego, delikatnego zapachu. Większość odmian tej podgrupy można uprawiać w ogrodach - na rabatach i w grupach. Dużą zaletą tych róż jest bujne kwitnienie trwające przez całe lato aż do nastania mrozów.
2. Róże z grupy Floribunda grandiflora odznaczają się dużą skłonnością do wydawania bocznych pączków kwiatowych oraz silnym wzrostem. Mogą być ozdobą rabat, gdyż wydają dużo kwiatów; możemy je też uprawiać na kwiat cięty, jeżeli dość wcześnie usuniemy boczne pączki kwiatowe, a wtedy otrzymamy przepiękne, pojedyncze, duże kwiaty.

                                                      
                                                         Róże miniaturowe.
                          

Chociaż nie są tak efektowne jak gatunki róż wymienione powyżej, to jednak mają licznych    miłośników. Można je sadzić w najmniejszych nawet ogródkach, na miniaturowych rabatkach, na murkach kwiatowych, w skrzynkach balkonowych oraz donicach. Odznaczają się niskim wzrostem i drobnymi liśćmi. Ich małe kwiaty mogą mieć różne kształty - od pojedynczych do pełnych oraz od kulistych do szlachetnie wydłużonych w pąku.
Najpiękniej prezentują się odmiany o wzroście nie przekraczającym 40cm.