niedziela, 24 sierpnia 2014

Byliny średnio wysokie i wysokie zimujące w gruncie - część 1.

Byliny średnio wysokie i wysokie to te, które osiągają wysokość od 30 centymetrów do nawet 2 metrów.

Aster gawędka.
Należy do astrów kwitnących późnym latem i wczesną jesienią, dorasta od 40 do 80 cm. Gatunek ten wydał wiele odmian o dużych kwiatach w pięknych odcieniach, jak np. Cassubicus grandiflorus -zwarty, liliowoniebieski; Moerheim Gem -o dużych, ciemnoniebieskich kwiatach; Rotfeuer - czerwony; Max Pohling - ciemno różowy; Sonia - liliowo różowy i wiele innych.


Aster krzaczasty.
Bardzo dekoracyjny gatunek, dorastający do 50 cm, jest trwały, niewybredny, rośnie bardzo szybko. Do ładniejszych odmian tego gatunku należą:   Blue Baby - niebieski o zwartej, kulistej formie; Hebe - ciemno różowy, o drobnych, skupionych kwiatkach; Peter Harrison - intensywnie różowy oraz Snowsprite - o kwiatach dużych, pełnych, czysto białych.

 Aster nowoangielski.
Ceniony gatunek astrów późnojesiennych, dorasta do wysokości 120 -180 cm.Popularnymi odmianami są: Constance - o kwiatach w kolorze ciemno lila; Barr's Pink - o kwiatach różowych (na zdjęciu ); Roter Stern - o kwiatach karminowych oraz wiele innych o kwiatach w kolorach fioletowym i niebieskim.



Aster nowobelgijski.
Tak jak ester nowoangielski jest gatunkiem astrów późnojesiennych, dorasta do wysokości 80-120 cm. Kwitnie w kolorze białym oraz wszystkich odcieniach niebieskiego, różowego i lila. Popularne odmiany tego gatunku to: Blugitter; Heiderose oraz Little Boy Blue.


Astry trwałe nadają się na rabaty i na grupy bylinowe, z niskich odmian można też tworzyć obwódki, a wysokie stosować jako żywopłoty, oddzielające od siebie różne części lub kąciki ogrodu - w tym ostatnim przypadku sadzimy je nieco gęściej niż na rabatach.Mają nieduże wymagania glebowe, natomiast lubią stanowisko słoneczne lub tylko lekko zacienione. Odmiany wysokie sadzimy co 80-100 cm, a średniowysokie co 50-80 cm. Kwiaty można również ścinać do dekoracji mieszkań.

Dzielżan, helenium.
Jest to wysoka, silnie rosnąca bylina, kwitnąca w drugiej połowie lata i jesienią, bardzo efektowna - szczególnie ładnie wygląda w zestawieniu z niebieskimi i fioletowymi astrami wysokimi. Najpospolitszymi gatunkami są: dzielżan jesienny
(na zdjęciu) i dzielżan ogrodowy, dorastające do wysokości nawet 2 m, o dość dużych kwiatach z żółtymi płatkami i żółtymi lub brązowymi środkami.
Dzielżan nadaje się na rabaty i grupy bylinowe, bardzo ładnie też prezentuje się w wazonach.
Rośnie dobrze na każdej dość żyznej glebie, w miejscach słonecznych. Odmiany wysokie sadzimy co 50-80 cm, średnie co 40 cm.

Erigeron, przymiotno.
Tą niezwykle obficie kwitnącą byliną można uzupełnić rabaty z astrów trwałych, kwitnie bowiem w czerwcu, lipcu i sierpniu. Doskonale nadaje się na kwiat cięty, bardzo długo trzyma się w wodzie (dłużej niż astry trwałe). Najbardziej rozpowszechnionymi odmianami są: Wuppertak - o dużych półpełnych kwiatach barwy jasno-ametystowej; Elsie - długo kwitnąca o kwiatach różowych; Dunkelste Aller - o dużych, ciemno - fioletowych kwiatach i o kwiatach białych Sommerschnee.
Bylina ta ma bardzo skromne wymagania. Sadzimy ją co 35-40 cm.

Floks, płomyk.
Na rabaty i grupy bylinowe najbardziej nadaje się floks wiechowaty (zdjęcie obok), podobny do floksów jednorocznych, wyrastający od 40 do 160 cm, kwitnie od połowy lipca do połowy września. Kwiaty są często białe lub o pięknych odcieniach barw czerwonej, różowej i niebieskiej, zebrane w duże piramidalne kwiatostany.
Do piękniejszych odmian należą: Charles Curtis - intensywnie czerwona; Charles Erich Ernst - o kwiatach białych z czerwonym oczkiem; Feuerspiegel -  pomarańczowo - szkarłatna; Jules Sandeau - ciemnoróżowa; Mia Ruys - czysto biała; Le Mahdi - ciemnofioletowa oraz Sir John Falstaff - o olbrzymich wiechach kwiatów łososiowych z purpurowym oczkiem.

Ładnym gatunkiem jest też floks Arendsa - jest niższy od poprzedniego gatunku (50-80 cm), ma drobniejsze kwiaty lecz kwitnie o kilka tygodni wcześniej. Kwitnie w kolorach: białym, różowym, lila i niebieskim.
Floksy trwałe wymagają gleby żyznej,dostatecznie wilgotnej i nawiezionej kompostem, gdyż wtedy silnie rosn, obficie kwitną i są odporne na choroby. Lubią miejsca słoneczne, ale w lekkim półcieniu kwitną dłużej i barwy mają intensywniejsze.
 Sadzimy je co 50 cm. Floksy są nieco wrażliwe na długotrwałe deszcze, które niszczą ich kwiatostany.

Funkia.
Bylina sadzona głównie ze względu na piękne rozety owalnych lub  lancetowatych liści - jej dzwonkowate kwiaty, zwykle białe lub jasnolila, mają mniejszą wartość zdobniczą. Zwykle wyrasta do 50 cm; kwitnie w lipcu i sierpniu do września.
Funkia jest jedną z najbardziej trwałych i niewybrednych bylin i doskonale nadaje się do cienistych części ogrodu. Na glebie wilgotnej może rosnąć również w słońcu.
Sadzimy funkię w grupach lub na rabatach bylinowych; niższe gatunki co30 cm, wyższe co 40-60 cm.

 Kosaciec, irys.

Kosaćce są w naszych ogrodach bardzo pospolite, lecz nie cieszą się takim uznaniem, na jakie zasługują. Jest to jedna z najpiękniejszych bylin, o kształtach i barwach nie ustępujących egzotycznym storczykom. Odmiany kosaćców można dobrać tak, że będą kwitły przez 6 tygodni - od połowy maja do końca czerwca, a po przekwitnieniu dość długo zdobią ogród kępy sztywnych, mieczowatych liści. Kosaćce najładniej wyglądają w dużych grupach, często są sadzone wzdłuż ścieżek i dróg lub na rabatach.Poszczególne gatunki mają zróżnicowane wymagania.

Kosaciec bródkowy.
Odmiany tego gatunku dobrze rosną zarówno na lekkich, jak i na ciężkich glebach, oby tylko były żyzne i przepuszczalne. Nieźle znoszą suszę i silne nasłonecznienie, dobrze też czują sie w lekkim półcieniu.
Kłącza sadzimy co 50 cm.
Najpiękniejsze odmiany to: Ambassadeur; Amber; Black Douglas; El Capitano; Imperator; Sapphire; Wedgewood; Romance i wiele innych.



Kosaciec japoński.
Jest pięknym i oryginalnym, lecz rzadko uprawianym gatunkiem. Kwiaty, w wielu pięknych odcieniach barwy białej, różowej i purpurowej, ukazują się od końca czerwca przez lipiec.
Uprawa w przeciętnych warunkach niestety jest dość zawodna, wymaga on bowiem ciężkiej i żyznej gleby, wiosną i latem wilgotnej, zimą zaś suchej. Bardzo lubi słońce.
Powierzchnię między roślinami dobrze jest wyścielać obornikiem.



Krwawnik.
Ta nie wymagająca roślina, o drobnych kwiatach zebranych w baldachy, nadaje się głównie na słoneczne rabaty bylinowe, Kwitnie bardzo długo - przez całe lato i jesień.
Bardzo ładnie wyglądają pełnokwiatowe odmiany KRWAWNIKA KIELICHOWCA (zdjęcie obok) wyrastające do 80-100 cm, o białych dość dużych różyczkowatych kwiatach (np. odmiana Perry's White). Krwawniki kielichowate rosną bardzo silnie i mogą głuszyć inne rośliny.


Efektowny jest też KRWAWNIK WIĄZÓWKOWATY (zdjęcie obok) o dużych płaskich baldachach żółtych kwiatów. Najładniejsza jest odmiana 'Golden Plate'.



W ogrodach sadzi się też uprawne odmiany KRWAWNIKA POSPOLITEGO (znanego z wiejskich miedz i przydroży). Najładniejsze odmiany tej rośliny są różowe i czerwone - na przykład odmiana 'Kelvayi" - na zdjęciu obok.
Krwawniki sadzimy co 30 cm. 





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz